از خوب به عالی : نه فقط شرایط مطلوب
دانستن این نکته که در حرکت تدریجی چرخه ی رشد تا به حرکت درآمدن کامل آن، همیشه مجموعه ی شرایط مطلوب نیست، واجد اهمیت است. افرادی که می گویند: “ما با محدودیت ها و مشکلاتی مواجه بودیم که مانع از حرکت های دراز مدت با می شد”، باید بدانند که شرکت های رهسپار تعالی با همین شرایط و با رویارویی با حقایق ناخوشایند به مراتب بالا رسیدند.
در کنار همه ی اینها شرکت های رهسپار تعالی با فشارهای وارده از سمت وال استریت هم مواجه بودند. اخباری که وال استریت از این شرکت ها منتشر می کرد فشار روانی زیادی به آنها وارد می کرد.
اما در همین زمینه دیوید ماکسول، مدیرعامل شرکت فانی می، گفت: “من با کسانی که می گویند نمی توانند یک شرکت بزرگ و پاینتده بسازند چراکه وال استریت به آنها اجازه نمی دهد. مخالفم. خود ما با تحلیل گران در ارتباط بودیم و آنها را از اهداف و عملکردهای خود آگاه می کردیم. ابتدا بسیاری از افراد این راه را نمی پذیرفتند و ترجیح می دادند تسلیم شوند. اما وقتی با روزهای سخت مواجه شدیم و در واکنش به آن سعی کردیم هر سال عملکرد بهتری داشته باشیم، بعد از چند سال به دلیل دستاوردهای واقعی که عایدمان شده بود، ارزش سهام مان بالا رفت و ما هرگز به عقب باز نگشتیم.”
بدانیم که: شرکت های رهسپار تعالی هم مثل شرکت های هم تراز، تحت فشارهای کوتاه مدت وال استریت قرار گرفتند. اما برخلاف شرکت های هم تراز، به رغم این فشارها، به واسطه ی دو عامل بردباری و نظم، از روش تکامل تدریجی تا پیشرفت پیروی می کردند و سرانجام، حتی طبق شاخص های موفقت وال استریت نیز، به دستاوردهای چشمگیری نایل گشتند.
ما متوجه شدیم که مهم ترین اصل، در مهار کردن چرخه ی رشد این است که بتوان بر فشارهای کوتاه مدت چیره شد. شرکت آزمایشگاه های ابوت، روش جالبی برای این کار داشت.
آنها در ابتدای سال به تحلیل گران وال استریت می گفتند که می خواهند سودهای خود را در پایان سال، به میزان ۱۵ درصد افزایش دهند. اما در درون سازمان یک هدف ۲۵ تا ۳۰ درصدی را برای خود در نظر می گرفتند. در پایان سال میزان افزایش سود از میزان انتظار تحلیل گران بیشتری بود و از رقم رشد واقعی پایین تر بود. اما با این راهکار فوق العاده آنها می توانستند کنترلی بر فشارهای کوتاه مدت و در ضمن سرمایه گذاری روشمندی برای آینده داشته باشند.
با همین ترفند، جای تعجب نیست که شرکت ابوت همیشه بعنوان یک شرکت موفق از سوی وال استریت برگزیده می شد. در واقع همه ی شرکت های رهسپار تعالی سعی داشتند همزمان با رشد تدریجی خود به گونه ای موثر، فشارهای وال استریت را خنثی کنند و از نظر آنان این دو امر هیچ تناقضی با هم نداشت.
آنها تمام قوای خود را صرف کسب دستاوردهای بیشتر می کردند، آنها اکثرا در تلاش بودند تعهدات خود را در کوتاه ترین مدت انجام دهند و همچنان که به نتایج بیشتر و بهتری دست می یافتند و چرخه ی حرکت شان شتاب می گرفت، سرمایه گذاران با اشتیاقی عظیم به سوی آنان می شتافتند.
(منبع: از خوب به عالی، جیم کالینز)
ادامه ی مقالات “از خوب به عالی” را دنبال کنید…
دیدگاهتان را بنویسید