هشت فرمان مدیران مؤثر

مدیر مؤثر لازم نیست به معنای جاری کلمه ((رهبر)) باشد. پیتر دراکر پدر مدیریت نوین می‌گوید مدیران عامل برخی از بهترین بنگاه‌های انتفاعی و غیرانتفاعی که وی طی ۶۵ سال گذشته با آنان مشاوره داشته، به معنای رایج کلمه ((رهبر)) نبوده‌اند. در میان آن‌ها از اجتماعی بوده تا گوشه‌گیر، از سخت‌گیر تا آسان‌گیر، و از خشک دست تا گشاده‌دست. اما همۀ آنان با انجام این هشت فرمان، اثرگذار بوده‌اند:

می‌پرسند ((چه باید کرد))

می‌اندیشند ((صلاح سازمان در چیست؟))

برنامۀ اجرایی درست می‌کنند

تقسیم کار می‌کنند(و مسئولیت نتایج را می‌پذیرند)

با دیگران ارتباط برقرار می‌کنند

به جای دشواری‌ها بر فرصت‌ها متمرکز می‌شوند

نشست‌های پربار برگزار می‌کنند

به جای ((من))، می‌گویند و می‌اندیشند ((ما))

هر دانسته‌ای هنگامی به درد مدیر می‌خورد که به عمل درآید. اما پیش از پریدن به میدان عمل، مدیر باید برنامه بنویسد. باید دستاوردها، مرزبندی‌ها، بازبینی‌ها، و وارسی‌های عملیات را معین کند.

مدیر نخست با پاسخ به ((سازمان در یکی دو سال آینده چه انتظاری از من دارد؟ تعهدات من کدام‌اند؟ سررسید هرکدام از آن‌ها کی است؟)) خواسته‌ها را روشن می‌کند. آن‌گاه به شناسایی مرزها می‌پردازد: ((آیا انجام این کارها با عرف موجود سازگار است؟ آیا در درون سازمان پذیرفته است؟ آیا قانونی است؟ آیا با مأموریت، ارزش‌ها، و سیاست‌های سازمان همخوانی دارد؟))

مدیران همچنین در برابر سازمان و همکاران خود متعهدند افراد ناکارآمد را از پست‌های مهم کنار بگذارند. البته شاید آن‌ها گناهی نداشته باشند اما لازم است جایشان عوض شود. اما باید این حق به آنان داده شود که بار دیگر در سمتی هم‌ردیف و هم درآمد با سمت پیشین خود سرگرم کار شوند.

مدیر مؤثر یقین می‌کند دیگران برنامۀ اجرایی او را فهمیده‌اند و به نیازهای اطلاعاتی او آگاه‌اند. منظور این است که او برنامۀ اجرایی خود را با تمام همکاران در میان می‌گذارد و خواستار آرای آنان می‌شود و ضمن آن، نیازهای اطلاعاتی خود را به آنان یادآوری می‌کند.

(منبع: جستارهایی در مدیریت ترجمۀ محمد ابراهیم محجوب)