روش مکتوب کردن اهداف به چه شکل باید باشد؟
روش پیشنهادی من از این قرار است. دفترچه یادداشت قابل حملی تهیه کنید، به شکلی که بتوانید به هرجایی که می روید آن را با خود ببرید. همه روزه این دفترچه را باز کنید و در آن بدون مراجعه به فهرست قبلی ده تا پانزده هدف از مهم ترین هدف های تان را بنویسید. این کار را همه روزه انجام بدهید. وقتی این کار را می کنید، اتفاقات جالب توجهی می افتد.
اولین روزی که فهرست هدف های تان را می نویسید، باید کمی به آن بیندیشید. اغلب اشخاص حتی یک بار هم ده هدف برتر زندگی شان را مکتوب نکرده اند.
دومین روزی که، بدون مراجعه به فهرست قبلی، فهرست خود را تهیه می کنید کار ساده تر می شود. اما ده تا پانزده هدف شما تغییر کرده اند. گاهی هدفی را که در یک روز می نویسید، در روز بعد در شمار اهداف اقلام مکتوب شده ی شما قرار ندارد. حتی ممکن است این هدف ناپدیدی شود و هرگز دوباره در فهرست هدف های شما قرار نگیرد.
هر روزه که ده تا پانزده هدف خود را مکتوب می کنید، تعاریف شما روشن تر و دقیق تر می شوند. بعد به جایی می رسید که می بینید همه روزه کلمات واحدی را می نویسید. اولویت های شما هم با تغییرات شرایط زندگی شما تغییر می کنند. اما بعد از حدود سی روز، خواهید دید که هدف های واحدی را برای خود می نویسید.
ذهن نیمه هوشیار خود را فعالی کنید
ذهن نیمه هوشیار شما با جملات مثبت که به زبان حال حاضر باشد فعال می شود. بنابراین هدف های تان را به گونه ای بنویسید که انگار پیشاپیش به آنها دست یافته اید. به جای اینکه بنویسید: “در دوازده ماه آینده ۵۰هزار دلار درآمد خواهم داشت”، باید بنویسید: “سالی ۵۰هزار دلار درآمد دارم.”
هدف های شما در ضمن باید مثبت باشد. به جای اینکه بگویید: “سیگار نخواهم کشید”، می گویید: “سیگاری نیستم.”
فرمان شما باید مثبت باشد زیرا ذهن نیمه هوشیار نمی تواند فرامین منفی را پردازش کند. ذهن نیمه هوشیار نسبت به عبارات مثبت و به زبان حال حار حساسیت نشان می دهد.
مورد سوم شخصی بودن مطلب است. از این به بعد، و برای همیشه، عبارات و جملات هدفی خود را فاعل “من” شروع کنید. وقتی ذهن نیمه هوشیار فرمانی را با فاعل “من” دریافت می کند به این می ماند که کارخانه ای از اداره ی مرکزی سفارش تولید کالا می گیرد. با دریافت دستور بلافاصله شروع به کار می کند تا این هدف به واقعیت تبدیل کند.
برای مثال، نگویید: “هدفم این است که سالی ۵۰ هزار دلار درآمد داشته باشم.” به جای آن بگویید: “من سالی ۵۰هزار دلار درآمد دارم.”، “من در خانه ای با این مشخصات زندگی می کنم”، “من از این کوه بالا می روم” و غیره و غیره.
(منبع: هدف، برایان تریسی)
ادامه ی مقالات هدف را دنبال کنید…
دیدگاهتان را بنویسید