در پاسخ سوأل فوق باید گفت چنانچه ارزیابی خود شما نیز آن بوده که شرایط لازم و کلی برای احراز آن شغل را نداشتهاید، بهتر است دیگر در این مورد سوأل نکنید.
اگر ارزیابی مصاحبهکنندگان در مورد شما درست بود و شغل مورد نظر برای شما مناسب نبوده! (یا شما برای آن شغل مناسب نبودهاید) نگران نباشید؛ چون در طولانی مدت این وضع به نفع شما خواهد بود و شکستهای بعدی در آن شغل، شما را دچار اضطراب و نگرانی مضاعف نخواهد کرد.
اما اگر شما خود را در مقایسه با داوطلبان دیگر، واجد شرایط بهتری میدانید بهتر است نامهای مؤدبانه بنویسید و از مصاحبهکنندگان بخواهید دلایل عدم انتخاب شما را به نحوی که صلاح میدانند، بیان کنند. در این حالت باید نامۀ شما به نحوی تنظیم شود که حالت شکایت و گلهگزاری نداشته باشد و مخاطب نامه احساس کند برای ارزیابی وضعیت خود و جهت رشد خود میخواهید از نتیجۀ ارزیابی آنان اطلاع پیدا کنید. در نامۀ خود روشن سازید که هدف شما تردید در مورد تصمیمات آنان نیست و ضمناً خود را بازنده احساس نمیکنید.
اگر از شجاعت و شهامت کافی برخوردار هستید، تلفن کنید و چنانچه مصاحبهکنندگان در دسترس نبودند یا به سوأل شما پاسخ ندادند، دلخور یا ناراحت نشوید. اما اگر حاضر شدند تلفنی با شما صحبت کنند، با آنان بحث و مجادله نکنید و نگویید شما بهترین داوطلب شغل بودهاید و تصمیمات آنها نادرست بوده است. با دقت به توضیحات آنان گوش دهید و مطالب را یادداشت کنید. بعد به خاطر توصیههایی که به شما کردهاند از آنان تشکر کنید. ضمناً میتوانید از آنها بخواهید اگر توصیهای دارند به شما بگویند تا در آینده این توصیهها را به کار گیرید. اما در این مورد امیدوار نباشید به شما توصیهای ارائه شود.
این قانون قدیمی را به یاد داشته باشید که ((تا وقتی درخواست نکنید یا نخواهید، چیزی نیز به شما داده نخواهد شد)).
(منبع: چگونه مصاحبه کنیم؟چگونه مصاحبه شویم؟ تألیف دکتر محمود ساعتچی)
دیدگاهتان را بنویسید