نادیده گرفتن و حالات نفسانی

نادیده گرفتن و حالات نفسانی

نادیده گرفتن را می توان به آنچه که قبلا درباره آسیب شناسی حالات نفسانی می دانستید مربوط ساخت. نادیده گرفتن می تواند نشانه وجود آلودگی باشد. به این معنا که وقتی من نادیده میگیرم، ممکن است درک نادرستی از واقعیت داشته باشم به گونه ای که با باورهای پیش نویسی «والد» و یا «کودک» من هماهنگ باشد و من آنرا با تفکر «بالغانه» اشتباه کنم.

حذف و بیرون راندن هم می تواند منشاء دیگری برای نادیده گرفتن باشد. در این صورت من برخی جنبه های واقعیت را نادیده میگیرم زیرا وی با بیش از یکی از حالات نفسانی خود را حذف کرده و بیرون رانده ام. اگر من حالت نفسانی «کودک» خود را حذف کنم، خواسته ها، احساسها و حالات شهودی را که از دوران کودکی خودم به همراه دارم و ممکن است در عالم واقعی به مشکلی که در زمان حال می بایست به حل آن بپردازم مربوط باشد، نادیده میگیرم.

با «والد» حذف شده، من قوانین و تعبیرات مربوط به دنیا را که از عناصر والدی خود آموخته ام از خود بیرون میرانم. اگر چه این قوانین و تعبیرات هم می توانند در حل مسئله مفید باشند. «بالغ» حذف شده به این معناست که من توانایی خود را برای ارزیابی، احساس و یا عمل کردن در پاسخ مستقیم به هر حالت وضعیت این زمانی این مکانی نادیده میگیرم. همچنانکه انتظار می رود، «بالغ» حذف شده در رابطه با شدت و میزان نادیده گرفتن شخص، از بین سه حالت نفسانی حذف شده، از همه ناتوان کننده تر است.

گاهی اوقات نیز نادیده گرفتن بدون هیچ آسیبی از حالات نفسانی پیش می آید. در این صورت به سادگی نتیجه بی اطلاعی و یا اطلاعات نادرست حالت نفسانی «بالغ» شخص است. برای مثال، خانمی که اضافه وزن دارد تصمیم می گیرد که رژیم لاغری بگیرد. او خوردن نان، سیب زمینی و شیرینی را کنار می گذارد و در عوض پنیر و گردو و فندق می خورد. در واقع پنیر و گردو و فندق نسبت به غذاهایی که او آنها را کنار گذاشته کالری بیشتری دارند. او این واقعیت را نادیده میگیرد صرفا به خاطر این که چیزی درباره آن نمیداند.

از نظر الگوی کنشی حالات نفسانی، نادیده گرفتن می تواند واضح و آشکار بیان شود. هرگاه من در بخش منفی یکی از حالات نفسانی خود هستم، دارم نادیده میگیرم و هرگاه دارم نادیده می گیرم در بخش منفی یکی از حالات نفسانی خود هستم. هریک از این ها بیانگر دیگری است.

اینکه بگویم «من در بخش منفی شخصیت خودم هستم» به این معناست که من به گونه ای فکر، احساس و رفتار میکنم که به نتایج ناراحت، ناموفق و غیر مؤثری برسم و در نتیجه مشکل خود را حل نکنم. و هرگاه من جلوی حل مشکلی را بگیرم، حتما در حال نادیده گرفتن هستم.

منبع: (تحلیل رفتار متقابل، یان استورات/ون جونز)

ادامه ی مقالات تحلیل رفتار متقابل را دنبال کنید…