دلیلِ دیگر نادیده گرفتن بی کفایتی؛ پرهیز از برخورد با کارمند
سومین دلیل نادیده گرفتن بی کفایتی کارمندان، ناشی از این مطلب می باشد که ما هیچ گاه توانایی و یا میل به مقابله با کارمند را در خود افزایش نداده ایم.
این مشکل تا حدی ریشه در تربیت دارد، زیرا همه ی ما در گذشته برخورد را تجربه کرده ایم و در ذهن خود از والدین، معلمان، مدیران بی قابلیت و یا دیگر افرادی که با ما برخورد داشته اند، خاطراتی داریم، اما حرکات آنها هیچ کمکی به ما نکرده، بلکه به جای ترغیب ما به اصلاح رفتارمان باعث شده که آن الگوی رفتاری را علیرغم رنجش، عصبانیت و بدخلقی مدیر، ادامه دهیم.
پس برخورد آن پدر یا مادر، معلم و یا رئیس اثر معکوس داشته است، زیرا آن افراد این برخورد را به درستی کنترل نکرده اند. برخورد با بی کفایتی کارمندان، نیازمند مهارت و وقت شناسی است.
هرگاه ما انحرافی را در یک رفتار قابل قبولی نادیده بگیریم، این خطا بیشتر و بیشتر می شود. در نتیجه این فاصله آنقدر زیاد می شود که دیگر نمی توانیم از آن چشم پوشی کنیم و ناچار باید با آن مقابله کنیم و تا آن زمان این انحراف، یک معضل بزرگ شده است.
ما اغلب هنگام برخورد با کارمند درگیر احساسات شده و عصبانی می شویم. پس هیچ گاه با عصبانیت با کارمند برخورد نکنید. ما وقتی ناراحت هستیم تمایل داریم به جای منحصر کردن بحث خود به یک رفتار اداری، به فرد مورد نظر حمله می کنیم.
این اتفاقی است که می افتد: یک مدیر انتظار دارد یکی از کارمندان، در سفرش همیشه هر دوشنبه، چهارشنبه و جمعه از اداره زنگ بزند و وضعیت را گزارش بدهد، اما این شخص چهارشنبه زنگ نمی زند و مدیر وقتی جمعه با او صحبت می کند به اتفاقی که چهارشنبه افتاده اشاره ای نمی کند.
سپس دو هفته ی بعد دوباره این مامور دوشنبه زنگ نمی زند و هفته ی بعد، او دوشنبه و چهارشنبه نیز تماس نمی گیرد. وقتی این شخص روز جمعه زنگ می زند، مدیر اینگونه با او احوالپرسی می کند: “باستر آیا در تعطیلات بودی؟ دقیقا کجا بودی؟” تمام شد، این مدیر دیگر تمام فرصت های ایجاد یک رابطه ی سودمند را از دست داد.
مدیر دیگری اجازه می دهد ساعت ناهار مسئول پذیرش روز به روز از یک ساعت، به یک ساعت و ۲۰ دقیقه افزایش یابد. ناگهان این مدیر از عصبانیت منفجر شده و می گوید: “فکر کرده ای این یک کاره پاره وقت است”؛ پس دیگر هیچ ارتباط مفیدی ایجاد نمی شود.
مدیر سومی منتظر گزارش های هفتگی زیردست خود می ماند. بعد از یک ماه انتظار، این مدیر کارمند خود را با این جمله می سوزاند: “اصلا احساس مسئولیت نمی کنی؟” و دوباره این رابطه قطع می شود.
برخورد مثبت نیازمند این است که مدیر به سرعت قبل از بیشتر شدن مشکل، واکنش نشان دهد. وقتی برای اولین بار خطایی را در کارمند دیدید که ممکن است در آینده به یک مشکل جدی تبدیل شود، به سرعت آن را در لیست کارهایی که باید انجام دهید منظور نمایید و خیلی فوری با آن برخورد کنید.
(منبع: ۱۳ اشتباه مهلک مدیران، رابرت مارویل)
ادامه ی مقالات راهکارهای مدیریتی را دنبال کنید…
دیدگاهتان را بنویسید