نشانه های غیرکلامی نادیده گرفتن
نشانه های غیرکلامی نادیده گرفتن
یافتن مهارت در شناسایی نادیده گرفتن از طریق نشانه های غیر کلامی به همان اندازه نشانه های کلامی حائز اهمیت است.
در اینجا نادیده گرفتن را می توان از ناهماهنگی بین کلمات ادا شده و علائم غیر کلامی که با آن همراه است تشخیص داد. برای مثال، معلمی از شاگردش می پرسد: «آیا تکلیفی را که به تو دادم فهمیدی؟» شاگرد در جواب می گوید «بله، حتمأ» ولی همزمان ابروهایش را در هم می کشد و سرش را می خاراند. اگر معلم به اندازه کافی هوشمند باشند که مریخی فکر کند، سئوالات بیشتری از او خواهد پرسید تا دریابد که آیا شاگرد در حال نادیده گرفتن است.
ناهماهنگی و ناهمخوانی همیشه نشانگر نادیده گرفتن نیست. برای مثال، رئیس یک جلسه می ایستد و اعلام میدارد: «امروز، کارهای زیادی داریم که باید انجام دهیم.» ولی همانطور که این جمله جدی را بیان می دارد به تمام افرادی که دور میز نشسته اند لبخند می زند و احوالپرسی می کند. «مریخی» او به سادگی اعلام میدارد: «و من از اینکه شما را در اینجا می بینم خوشحالم.»
خنده غم انگیز تر از گریه
یک نشانه معمول نادیده گرفتن خنده های غم انگیز تر از گریه است. در اینجا، شخص وقتی که در مورد موضوع ناخوشایندی صحبت می کند، می خندد.
- «اوه، خیلی کار احمقانه ای کردم، هاها!»
- «هی، هی، هی – حسابی حالم رو گرفت.»
- «الان که به اینجا می آمدم. ماشین رو محکم به جایی زدم، هو هو!»
در خنده های دردناک بین خنده و ماهیت دردناک کلمات ناهماهنگی و ناهمخوانی وجود دارد. هرگاه کسی خنده، لبخند یا پوزخند دردناکی داشته باشد، او از مخاطب خود به شکل غیرکلامی دعوت به عمل می آورد که یکی از باورهای پیش نویسی او را تقویت کند مخاطب در خنده دردناک او شرکت کند. دعوت او در سطح روانی پذیرفته شده است. برای مثال، شخصی که می گوید و «من احمقم ها ها» در پیش نویس خود بسر می برد و شخص شنونده را هم دعوت به خنده می کند تا این باور پیش نویس او تائید شود که: «من نمی توانم فکر کنم»
“واکنش مناسب به خنده های دردناک این است که در خنده و یا لبخند آن شخص شرکت نکنید و یا اینکه بگوئید: «این که خنده دار نیست.»”
منبع: (تحلیل رفتار متقابل، یان استورات/ون جونز)
ادامه ی مقالات تحلیل رفتار متقابل را دنبال کنید…
دیدگاهتان را بنویسید