زبان بدن : سیگار کشیدن (۲)
- افرادی که از سیگارهای خاص استفاده می کنند
سیگار معمولا برای افراد بالای ۱۸ سال که پول خرید آن را داشته باشند، قابل دسترس است. فرم های پیچیده تری از تنباکو مانند سیگارهای برگ و یا پیپ های مرغوب در مغازه های خاص یافت می شود و البته آنها به طور قابل ملاحظه ای از سیگارهای معمولی گران ترند.
کسانی که از سیگار برگ استفاده می کنند، نشان می دهند که دیدگاه برتری دارند و این نوع سیگار را با اشکال و اندازه های خاصی که می پسندند استفاده می کنند. این افراد همچنین در انتخاب نوع تنباکو و فرم پیپ حساسیت به خرج می دهند.
- افرادی که سیگار برگ می کشند
این نوع سیگارها به جهت قیمت و اندازه شان موفقیت و برتری نشان می دهند. مدیران تجاری بلندپرواز و سردسته های گروه های تبهکاری و تمام افرادی که در موقعیت های مهمی قرار دارند اغلب با سیگار برگی در دست دیده می شوند. سیگار برگ همچنین علامت شانس و اقبال است. به همین علت در مغرب زمین مرسوم است که به دنیا آمدن نوزاد، موفقیت های بزرگ تجاری یا خوش شانسی ها را با یک پک سیگار برگ هاوانا جشن می گیرند.
بعضی از سیگاری ها سیگار برگی می خرند و آن را بعنوان نماد شانس نزد خود نگه می دارند، با این نیت که هنگام موفقیت آن را بکشند. در برخی از کشورها، هنگامی که شانس به چنین فردی رو می آورد، اصطلاح “تقریبا به موفقیت نزدیک شدی، اما نه به سیگار برگ” را بکار می برند که از این سنت نشات می گیرد.
- افرادی که پیپ می کشند
استفاده از پیپ فرد را به یاد استادان دانشگاه آکسفورد و عموها و دایی های پیر می اندازد و نشان دهنده ی ثبات و هوش و خرد است. پیپ کشیدن مراحلی دارد که توجه فرد را می طلبد. با تمرکز روی مراحلی از قبیل تمیز کردن پیپ، پُر کردن آن و فشار دادن تنباکو به داخل، فرد می تواند توجه خود را تنها به پیپ و نه به اطرافیانش معطوف کند. مانند بسیاری از وسایل دیگر، پیپ هم کاربردهایی غیر از کاربرد اصلی اش دارد.
کسانی که پیپ می کشند، اغلب پیپ خاموش را در دهان می گذارند. عملِ گذاشتن چیزی در دهان به دوران نوزادی و اطمینان خاطر ناشی از مکیدن سینه ی مادر یا بطری شیر برمی گردد.
افرادی که پیپ می کشند آن را رو به روی خود می گیرند و دست دیگر را مقابل بدن شان قرار می دهند، از این رو، پیپ مثل محافظی کوچک عمل کرده، از فرد در مقابل دیگران محافظت می کند. به علاوه، فرد می تواند با پیپ اشاره کند و توجه افراد را به جایی که با آن نشان می دهد جلب کند یا مانند یک چوب آن را هماهنگ با ریتم کلمات گوینده تکان دهد.
(منبع: زبان بدن به زبان آدمیزاد، الیزابت کونکه)
ادامه ی مقالات زبان بدن را دنبال کنید…
دیدگاهتان را بنویسید