بهانه بی بهانه : پیامدها در مدیریت زمان 

بهانه بی بهانه : پیامدها در مدیریت زمان 

یکی از مهم ترین واژه ها در مدیریت زمان، واژه «پیامد» است. اهمیت کارها به اندازه ی پیامدهای جدی بالقوه ای است که انجام دادن یا انجام ندادن آن ها ایجاد می کند. اگر انجام دادن یا ندادن یک کار یا فعالیت مشکلی ایجاد نکند آن کار مهم محسوب نمی شود. به عنوان مثال گذراندن یک کلاس در دانشگاه می تواند پیامدهای گسترده ای داشته باشد که زندگی شما را تا پنجاه سال آینده تحت الشعاع قرار بدهد.

انجام دادن یک کار یا پروژه بزرگ در محل کار یا به انجام رساندن یک معامله مهم فروش می تواند پیامدهای مهمی برای کار یا درآمدتان در پی داشته باشد. از طرف دیگر نوشیدن قهوه، گپ زدن با همکاران، خواندن روزنامه، وبگردی یا چک کردن ایمیل ممکن است لذت بخش باشد اما این فعالیت ها یا پیامدهای کمی دارند یا اصلا هیچ پیامدی ندارند. به عبارت دیگر چه این کارها را انجام بدهید و چه انجام ندهید هیچ تاثیری روی کار یا زندگی تان نمی گذارند یا تاثیر کمی می گذارند. اما اکثر مردم بیشتر وقتشان را صرف انجام این فعالیت ها می کنند.

مدیریت زمان

یک سیستم مدیریت زمان ساده وجود دارد که شما می توانید برای غلبه بر تعلل از آن استفاده کنید. این سیستم به انضباط فردی، اراده و سازماندهی فردی نیاز دارد اما نتیجه اش فوق العاده است. وقتی از این سیستم استفاده می کنید می توانید کارآمدی، دستاوردها و درآمد خود را دو یا سه برابر کنید. هر روز قبل از شروع کار از تمام کارهایی که باید در آن روز انجام بدهید فهرستی تهیه کنید.

بهترین زمان برای تهیه این لیست عصر روز قبل و در پایان روز کاری است. به این ترتیب ذهن نیمه آگاه شما می تواند وقتی شما خوابیده اید روی لیست فعالیت هایتان کار کند. با انجام این کار اغلب وقتی از خواب بیدار می شوید برای انجام کامل تر کارهای آن روز ایده ها و الهاماتی خواهید داشت.

سپس از روش الف، ب، پ، ت، ث در فهرست خود استفاده کنید:

الف: «باید انجام شود»؛ کاری که در صورت انجام نشدن پیامدهای جدی در پی خواهد داشت.

ب: «بهتر است انجام شود» کاری که در صورت انجام شدن یا نشدن پیامدهای کمی در پی خواهد داشت.

پ: «خوب است انجام شود»؛ کاری که انجام دادن یا ندادن آن هیچ پیامدی ندارد.

ت: «واگذار شود»؛ هر کاری که بتوانید انجام دادن آن را به دیگران بسپارید تا وقت بیشتری برای انجام کارهایی داشته باشید که فقط خودتان می توانید انجام شان بدهید.

ث: «حذف شود»؛ همه کارها و فعالیت هایی را که برای شغل یا رسیدن به اهدافتان ضروری نیستند متوقف کنید.

فهرستی را که برای کارهای روز آینده تهیه کرده اید مرور کنید و قبل از شروع کار در مقابل هر مورد حرف الف، ب، پ، ت، یا ث را قرار بدهید. اگر چند کار دارید که در مقابل آنها حرف «الف» را قرار داده اید از نظر اهمیتی که دارند آنها را رتبه بندی کنید. مثلا الف ۱، الف ۲، الف ۳ و إلى آخر. در مورد کارهای گروه ب و پ هم همین کار را انجام بدهید.

قانونش این است که تا وقتی یک کار الف برای انجام دادن باقی مانده باشد نباید به سراغ یک کار ب بروید. یعنی تا وقتی کار ارزشمندی برای انجام دادن باقی مانده باشد نباید به سراغ کارهای کم ارزش بروید. وقتی با استفاده از این سیستم توانستید فهرست خود را سازماندهی کنید خود را موظف کنید که صبح روز بعد قبل از هر کاری، اولین کاری که انجام می دهید کار «الف ۱» باشد.

منبع: (بهانه بی بهانه، اثر برایان تریسی)

ادامه ی مقالات بهانه بی بهانه را دنبال کنید…