بهانه بی بهانه : رهبر و بحران ها

بهانه بی بهانه : رهبر و بحران ها

تنها چیزی که در زندگی یک رهبر، غیر قابل اجتناب است بحران است. وقتی به مقام رهبری می رسید مرتبا بحران های مختلفی را تجربه خواهید کرد. بحران های غیرقابل پیش بینی و ناخواسته که اغلب می توانند آسیب های جدی به شرکت وارد کنند. رهبر در جریان بحران ها لیاقت و شایستگی خود را نشان می دهد. در زمان بحران رهبر آرام، خونسرد و هدفمند است و کنترل امور را در دست دارد. رهبر سوالاتی می پرسد و اطلاعاتی را جمع آوری می کند.

رهبر موقعیت مورد نظر را با دقت ارزیابی کرده و برای کاهش خسارت یا قطع ضرر هر تصمیمی که لازم باشد می گیرد. رهبران بزرگ خود را موظف می کنند که ترس ها و تردیدهای خود را خصوصی نگه دارند. آنها نگرانی های خود را به کارمندان شان نمی گویند زیرا می دانند که این کار می تواند موجب سردرگمی افراد و افت روحیه آنها شود. به جای این کار رهبر سوالات زیادی می پرسد و در موقعیت های مختلف عمیقا تحقیق می کند تا به طور کامل آنها را درک کند و احساسات خود را خصوصی نگه می دارد. تا جایی که به اعضای سازمان مربوط می شود هر اتفاقی که بیفتد رهبر همیشه آرام، مثبت و ریلکس بوده و کنترل اوضاع را در دست دارد.

کنترل خود و رهبری

میان توانایی شما در موظف کردن خودتان و رفتارهایتان و آمادگی تان برای رهبری، ارتباط مستقیمی وجود دارد. فقط زمانی که به دیگران ثابت می کنید که کنترل کامل خودتان را در دست دارید آنها اطمینان پیدا می کنند تا شما را در مقام رهبری قرار بدهند و شما را در این مقام نگه دارند. رهبر می داند که هر چیزی به کسی بگوید یا هر چیزی که درباره کسی بگوید تشدید می شود. بنابراین افراد را تشویق و تحسین می کند چه در حضور آنها و چه در پشت سرشان. رهبر هرگز هیچ حرف منفی که می تواند سؤ تعبیر شود، انگیزه کسی را از بین ببرد یا برای کسی توهین آمیز باشد به زبان نمی آورد. اگر او با کسی مشکلی داشته باشد به صورت خصوصی و دور از دید افراد و بدون اینکه کس دیگری بشنود با او حرف می زند.

ویژگیهای رهبری

رهبران خود را موظف می کنند که برای هر نکته جزئی برنامه ریزی و آماده سازی کرده و آن را، سازماندهی و بررسی کنند. آنها به هیچ چیزی بی توجه نیستند. آنها سوال می پرسند تا مطمئن شوند که یک وضعیت، مشکل یا سختی را به خوبی درک کرده اند. رهبران بزرگ طوری رفتار می کنند که انگار صاحب کل شرکت هستند. آنها سطح بالایی از مسئولیت فردی را می پذیرند. رهبر هرگز شکایت نمی کند، بهانه نمی آورد و برای مشکلاتی که پیش می آید دیگران را سرزنش نمی کند. رهبران شدیدا عمل گرا هستند. آنها به دقت اطلاعات جمع می کنند و تصمیمات لازم را می گیرند. آنها تمهیدات و معیارهایی تعیین می کنند و دیگران را ملزم به رعایت آنها می کنند. آنها اصرار دارند که کارها سریعا به خوبی انجام شوند.

منبع: (بهانه بی بهانه، اثر برایان تریسی)

ادامه ی مقالات بهانه بی بهانه را دنبال کنید…