موفقیت و شکست هر مذاکرهکنندهای به خودش بستگی دارد. به همین دلیل وی میبایست دارای خصیصه خوداتکایی و اعتماد به نفس باشد و نمیبایست گناه اشتباهات و شکستهای خود در جلسات مذاکره را به دیگران نسبت دهد. همچنین میبایست قادر باشد از تمام امکاناتش در جهت موفقیت خویش استفاده نماید؛ به خصوص در مذاکرات خارجی زمانی که مذاکرهکننده ایرانی روبهروی طرف خارجی خود مینشیند میبایست اتکای به نفس داشته باشد.
یک مذاکرهکننده حرفهای میبایست بدون هیچ ادعا و تکبری راحت و سرشار از اعتماد به نفس باشد. اعتماد به نفس واقعی براساس وجود صفات، فضائل و شایستگیهای خاص در فرد ایجاد میگردد. چنین فردی در اکثر مواقع دارای ویژگیهای زیر است:
۱. تنها خود را مسئول زندگی فردی و شغلی خویش میداند.
۲. از ارزشها، استعدادها، صفات، فضائل و در یک کلام داراییهای معنوی خویش به خوبی آگاه است.
۳. به راحتی قادر است با دیگران یک ارتباط دوجانبه و مؤثر برقرار نماید.
۴. عامه مردم به صورتی خیالپردازانه امیدها و آرزوهایی دارند، ولی افراد دارای اعتماد به نفس دارای هدف و برنامهاند.
۵. نقاط قوت و ضعف خود را به خوبی شناسایی میکند و در جهت افزایش نقاط قوت و همچنین کاهش و حتی حذف نقاط ضعف خویش تلاش میکند.
۶. باورها و اعتقادات وی دارای ثبات است و به آنها به بهترین نحو عمل میکند.
در همین زمینه پیشنهادهای متعددی را میتوان بیان نمود، از آن جمله اینکه:
۱. اشراف کامل به موضوع مذاکره داشته باشید.
۲. این مطلب را مد نظر قرار دهید که تمامی افراد به دلیل نیازهایی که دارند پشت میز مذاکره مینشینند.
۳. باورهای شما و اینکه به چه میزان به قابلیتهای خویش در انجام مذاکرات اطمینان دارید، با میزان تواناییهای شما جهت به موفقیت رسیدن در طول مذاکره ارتباطی مستقیم دارد.
۴. احساسات آزاردهنده و بازدارنده نظیر احساس خجالت، شرمندگی، ناتوانی، حقارت، بیکفایتی، اجتماعگریزی، تعارض، ستیز و خصومت را از خود دور سازید.
در مطلب بعدی سایر راهنماییهای لازم جهت افزایش اعتماد به نفس در مذاکره را به شما ارائه خواهیم کرد.
(منبع: شایستگیهای یک مذاکرهکننده موفق تألیف دکتر مسعود حیدری، لیلا جراحی)
دیدگاهتان را بنویسید