زبان بدن : حرکات مشترک، تفاسیر متعدد

زبان بدن : حرکات مشترک، تفاسیر متعدد

درست وقتی که خیال می کنید معنی خنده و انگشت شست رو به بالا و علامت “قبول” را می دانید، بزرگترین آبرو ریزی ها را به بار می آورید. تنها بهانه ای که می توانید بیاورید بی اطلاعتی است که آن هم چندان قابل قبول نیست.

• علامت انگشت شست رو به بالا

علامت انگشت شست رو به بالا در کشورهای مختلف معانی مختلفی دارد. در بسیاری از فرهنگ ها به معنای “خوب” است. حتی در آن فرهنگ هایی که این علامت همان مفهومی را حفظ کرده است که در فرهنگ “وطنی اش” داشت، مانند بریتانیا و آمریکا، بازهم نحوه ی انجام این حرکت مهم است.

اگر به ژاپن سفر کرده اید و می خواهید بگویید که همه چیز عالی است، انگشت شست در هوا بالا آمده تان را سریع به حالت مشت جمع کنید. بعلاوه، همین حرکت در دنیای عرب توهینی بزرگ محسوب می شود و شما را به دردسر بزرگی می اندازد.

• علامت “قبول”

مسافران مراقب باشید. مردم آمریکای شمالی برای نشان دادن موافقت با انگشت سبابه و شست خود یک دایره درست می کنند در حالیکه سه انگشت دیگرشان کمی بالا رفته است. ژاپنی ها این حرکت را به نشانه ی پول انجام می دهند. اگر این کار را در برزیل انجام دهید، بی ادب جلوه می کنید؛ در حالیکه در فرانسه این علامت نشانه ی صفر است.

درباره ی مفهوم علامت “قبول” در یک کشور خاص از میزبان خود سوال کنید یا بیشتر درباره ی آن مطالعه کنید. در کشورهای عربی این یک حرکت جنسی و گستاخانه است. پس تصور نکنید که این حرکت در تمام دنیا به یک معناست. نشان دادن علامت قبول حتی می تواند دعای خیر یا نفرین را نشان دهد.

هرگز علامت قبول را با تکان دادن مشت خود در ژاپن انجام ندهید؛ چرا که حرکتی بی نهایت گستاخانه محسوب می شود.

• خنده

در دنیای غرب وقتی فردی می خندد، می توانید با خیال راحت نتیجه بگیرید که او خوشحال است. اما اگر همان خنده را با کمی تفاوت در لهجه در ژاپن شنیدید، خیال نکنید همه چیز خوب است. ژاپنی ها برای کنترل ناراحتی خود می خندند. خنده همچنین خجالت و گیجی و شوک را پنهان می کند و فقط برای ابراز شادی نیست.

فرهنگ ها مانند مردم دارای شخصیت اند. بعضی راحت و برونگرا و معاشرتی، بعضی دیگر درونگراترند و حرکات شان کمتر و نزدیک تر به بدن و در کل مهار شده تر است. اگر در رستورانی در رُم بنشینید، مردم در حال خندیدن و قطع کردن حرف یکدیگر و تماس بدنی زیاد می بینید. به استکهلم بروید و تفاوت را تجربه کنید. در آنجا مردم آرام اند و حرکات شان کنترل شده تر است و هیجان کمتری از خود نشان می دهند. هر دو گروه به یک اندازه صمیمی و با محبت اند؛ اما احساسات و حسن نیت خود را با روش هایی کاملا متفاوت بروز می دهند.

خنده با طنز و شوخ طبعی همراه است. آیا تا به حال یک فیلم را در دو کشور مختلف با مخاطبان ملی متفاوت تماشا کرده اید؟ تماشای فیلم چهار عروسی و خاکسپاری را هم در انگلستان و هم در آمریکا به یاد دارم. دو گروه مخاطب به صحنه های متفاوتی می خندیدند.

یک زن جوان ژاپنی، خجالت خود را با زیر لب خندیدن پشت دستش نشان می دهد. زن ژاپنی دستانش را با فاصله ی کمی از دهانش به سمت بالا نگه می دارد و کف دست را به سمت صورت می گیرد.

(منبع: زبان بدن به زبان آدمیزاد، الیزابت کونکه)

ادامه ی مقالات زبان بدن را دنبال کنید…