زبان بدن : وضعیت قرارگیری و تعیین مرزها
در بعضی کشورها رفتار رایج و مورد انتظار این است که آدم ها نزدیک به هم بایستند، در حالیکه در سایر کشورها فاصله ی زیاد بین افراد متعارف است. برای مثال، در آرژانتین مردم نزدیک به هم می ایستند. اگر عقب بکشید ممکن است تصور کنند خجالتی هستید و به شما نزدیک می شوند تا این فاصله را پر کنند. از سوی دیگر، استرالیایی ها به فضای زیادی بین یکدیگر نیاز دارند؛ اگر به اندازه ی کمتر از طول یک بازو به یک استرالیایی نزدیک شوید، حس می کند محاصره شده است.
اگر به کشورهای اسکاندیناوی بروید، احتمالا به شباهت هایی در نحوه ی حرکات مردم نسبت به یکدیگر پی خواهید برد. آنچه فرد آموزش دیده متوجه می شود. این است که مردم در نحوه ی استفاده از بدن خود کاملا حساب شده رفتار می کنند. این افراد بر خلاف اقوام جنوبی شان که تماس جسمی در مکان های عمومی را متعارف می دانند، از حرکات صمیمانه پرهیز می کنند و در آغوش گرفتن را ممنوع می دانند.
اگر می خواهید دوست یا آشنای اسکاندیناویایی خود را به ویژه در مقابل دید عموم معذب نکنید، از رفتار صمیمانه پرهیز کنید. در آغوش گرفتن را برای خانه بگذارید.
اگر در یک شرکت تولیدی آمریکایی یک گوشه بایستید و تماشا کنید، مدیر کارخانه را در حال قدم زدن و گپ دوستانه با کارکنان و کارگران می بینید. مدیر ممکن است برای جلسه ای کاری، کت و شلوار یا در غیر این صورت لباس غیر رسمی تری بر تن داشته باشد. در فرانسه، برعکس است؛ مدیر کارخانه همیشه کت و شلوار می پوشد و روز خود را با احوال پرسی همراه با دست دادن با افراد در اداره و کارخانه آغاز می کند. این امر ساختار طبقاتی شرکت های فرانسوی را نشان می دهد؛ در حالیکه کارخانه های آمریکایی ساختار مدیریتی هم ترازی دارند.
در بسیاری از فرهنگ های غربی، هنگامی که دوستان با هم سلام احوال پرسی می کنند، ممکن است آنها را در حال اجرای “بوسه ی هوایی” ببینید. در این حرکت به جای آنکه بوسه بر گونه های چپ و راست بنشیند، رو به آسمان است.
چینی ها، مانند مردم جنوب اروپا و نیز کشورهای عربی اطراف ایران و برخلاف همسایه های ژاپنی شان، احترام خود را نسبت به همجنس های خود با گرفتن دست آنها و سایر فرم های تماس بدنی در محیط بیرون نشان می دهند.
(منبع: زبان بدن به زبان آدمیزاد، الیزابت کونکه)
ادامه ی مقالات زبان بدن را دنبال کنید…
دیدگاهتان را بنویسید