در مهمانی ها به دنبال چه باشیم

در مهمانیها مانند یک سیاستمدار رفتار کنید

اغلب ما وقتی به یک مهمانی دعوت می شویم، فکرهایی به ذهنمان خطور می کند. مثلا «مهمانی خوبی خواهد بود. نمیدانم غذا هم سرو می کنند. امیدوارم مهمانی خوبی باشد. ممکن است به آدمهای جالبی در آنجا روبه رو شوم… امیدوارم دوستم را هم آنجا ببینم. چه لباسی بپوشم؟» اما یک سیاستمدار درباره مهمانی اینگونه نمی اندیشد. سیاستمداران یک فهرست شش موردی دارند که در آن چه کسی؟ کی؟ چه؟ چرا؟ کجا؟ و چطور؟ مورد سؤال قرار می گیرد. اجازه بدهید به هر یک از این موارد رسیدگی کنیم.
چه کسی در مهمانی خواهد بود؟
به طور اخص چه کسی در آنجا خواهد بود که باید با او ملاقات کنم؟ چه کسی را برای کار تجاری باید ملاقات کنم؟ چه کسی را باید به دلایل سیاسی یا اجتماعی ملاقات کنم؟ اگر ندانند چه کسی در مهمانی حضور خواهد داشت، می توانند این را بپرسند. سیاستمداران به برگزار کننده مهمانی زنگ می زنند و از برگزار کننده مهمانی می پرسند: «چه کسانی در مهمانی حضور دارند؟ » سیاستمداران ممکن است اسامی کسانی را که برایشان جالب است یادداشت کنند و بعد برای ملاقات با آنها اقدام نمایند.
کی باید وارد شوم؟
سیاستمداران صرفا با توجه به اینکه کی لباس پوشیدنشان را تمام می کنند وارد مهمانی نمی شوند. آنها از خود نمی پرسند «آیا باید دیر به مهمانی بروم؟» آنها زمان ورود به مهمانی و زمان ترک آنجا را برنامه ریزی می کنند. اشخاص مشهور و مهم اغلب زودتر وارد می شوند تا کارهایشان را با دیگران انجام دهند و گفت وگوهای مهمشان را انجام بدهند. این اشخاص هرگز از اینکه زود بیایند خجالت نمی کشند. در واقع کسانی که زود آمدن آنها را می بینند مدعوین مهمی هستند که خود آنها هم برای اینکه کارهایشان را پیش از شلوغی مهمانی انجام بدهند زودتر وارد می شوند. در ضمن آدمهای مشهور آخرین کسانی نیستند که مهمانی را ترک می کنند. وقتی آنها کارشان را با اشخاص حاضر در ضیافت انجام دادند، به سراغ برنامه های بعدی می روند تا از کارشان عقب نمانند.
باید با خودم چه چیزی بردارم؟
سیاستمداران معمولا شانه، قرص نعنا، یا ادکلن با خود برنمیدارند بلکه بیشتر در اندیشه برداشتن چیزهایی هستند که به آنها در کار اطلاع رسانی کمک کند. آنها با خود کارتهای ویزیت تجاری شان را برمی دارند و روی کارتشان معمولا اسمشان، آدرسشان و شماره تلفنشان ثبت شده است. از جمله چیزهای دیگری که با خود برمی دارند یک قلم و چند برگ کاغذ یا دفترچه یادداشت است.
چرا این مهمانی برپا شده است؟
سیاستمداران اغلب می خواهند بدانند که مهمانی به چه دلیل برپا شده است. آنها از خود می پرسند این مهمانی به چه دلیلی برگزار می شود؟ آیا یک صنعتگر بزرگ برای دخترش جشن فارغ التحصیلی گرفته است؟ آیا یک تاجر بزرگ که به تازگی با همسرش متارکه کرده، برای خودش جشن تولد گرفته است؟ آیا یک تاجر دهمین سال افتتاح تجارت موفقش را جشن گرفته است؟
بعد به خود می گویند: «عالیست. اما علت اصلی برگزاری این مهمانی چیست؟ شاید کسی که مهمانی را ترتیب داده می خواهد برای دخترش شغلی پیدا کند و حالا از این رو آدمهای سرشناسی را دعوت کرده تا به این هدفش برسد.» سیاستمداران اغلب می توانند به راحتی از علت اصلی برگزاری مهمانی مطلع شوند.

ذهن جمعی در کجاست؟
اغلب افراد یک تجارت یا یک گروه خاص بخش اعظم مهمانان یک ضیافت را تشکیل میدهند. یک سیاستمدار هرگز تا از خودش نپرسد چه اشخاصی آنجا حضور خواهند داشت به دعوت جواب مساعد نمی دهد. اگر معلوم شد که در این مهمانی جمعی از پزشکان حضور خواهند داشت، سیاستمدار مورد نظر ما ممکن است کمی درباره موضوعات پزشکی بررسی و مطالعه کند.
چگونه قرار است مهمانی را دنبال کنم؟
حالا زمان آن رسیده که سیاستمدار دستاوردهای خود را تحکیم بخشد. بعد از پایان برنامه و موقع خداحافظی، همه می گویند: «صحبت کردن با شما فرصت مغتنمی بود. با هم در تماس باقی می مانیم.» برای رسیدن به این موقعیت به تلاش قبلی نیاز است. سیاستمداران اغلب در پایان مهمانی و چون به خلوت رفتند کارتهایی را که دریافت کرده اند در برابر چشمانشان به نمایش می گذارند تا تجزیه و تحلیل کنند که چه کسانی را ملاقات کرده اند. بعد از آن کارتها به ترتیبی که توضیح داده خواهد شد در پروندهای طبقه بندی می گردند.

سری مقالات چطور با هر شخصی صحبت کنیم را دنبال کنید