بیاموزید چگونه خشم دیگران را کنترل کنید
موقعیت هایی پیش می آید که شما دیگران را می رنجانید. در حقیقت ممکن است یک بازیگر قانون بودن برای آنها آزار دهنده باشد، ولو کوچک ترین آگاهی از عملکرد شما نداشته باشند.
ابتدا باید بدانید که دو نوع عصبانیت وجود دارد:
- عصبانیت موجه
- عصبانیت مصلحتی
عصبانیت موجه، موجه است و نه چیزی بیشتر. شما با اتومبیل روی پای یکی از آنها می روید. چون مراقب نبوده اید و آنها به طور موجه عصبانی شده اند، چه خواهید کرد؟ از ماشین خارج می شوید و عذر خواهی می کنید، می گویید که متاسفید. خطای خود را انکار نکنید، به آنها نگویید اتفاق مهمی رخ نداده است و کولی بازی در نیاورند و همچنین نگویید، یکبار کل پای شما پاره شده و هرگز متوجه نشده اید.
سعی نکنید توضیح بدهید که متوجه مسیر نبوده اید. تلاش نکنید کل داستان را سرپوش بگذارید؛ “فکر می کردم خوشحال می شوید که پای شما با یک اتوموبیل مدل بالا زیر گرفته شود.” و محض رضای خدا نخندید.
عصبانیت موجه به نتیجه نیاز دارد، اگر مرتکب خطایی شده اید به آنها گوش دهید. آنها عصبانی هستند، شما آنها را عصبانی کرده اید. توضیح خطای خود را بشنوید و سپس عذر خواهی کنید و راهی برای بهبود اوضاع بیابید. به شخص نشان دهید که با او احساس همدردی دارید.
شاید نتوانید آنچه را می خواهند مهیا کنید، ولی لااقل کاری کنید تا متوجه شوند شما به احساسات آنها اهمیت می دهید و برای شان ارزش قائلید. احساسات آنها را سرپوش نگذارید، حق با آنهاست.
به طور کلی عصبانیت مصلحتی چیز دیگری است. عصبانیت مصلحتی زمانی است که می خواهند شما را به انجام کاری که مایل نیستید، وادار کنند. افراد عصبانی می شوند تا شما را متقاعد کنند و بدترین کار این است که آنها را به همین صورت رها کنید. اگر چنین کردید، مجددا این رفتار را در حق شما و دیگران تکرار خواهند کرد. شما باید بلافاصله آنها را متوقف کنید.
راه حل این است که به سادگی بگویید؛ “من دوست ندارم کسی با فریاد با من صحبت کند یا من دوست ندارم مورد تهدید واقع شوم یا به کاری وادار شوم. اگر ادامه بدهی و آرام نگیری، اینجا را ترک می کنم.”
اگر ادامه دادند، فقط بروید. چیزی نگویید. فقط از اتاق خارج شوید. این کار را تکرار کنید تا سرانجام متوجه شوند.
(منبع: قانون موفقیت در بازار کار، ریچارد تمپلر)
ادامه مقالات موفقیت در بازار کار را دنبال کنید…
دیدگاهتان را بنویسید