بر  کار زیاد و مشغولیت تاکید نکنید

بر  کار زیاد و مشغولیت تاکید نکنید

تاکید زیاد بر مشغول بودن روشی برای زندگی و تقریبا واکنشی بازتابی است. در حقیقت، فکر می کنم یکی از پاسخ های عادی به جمله ی “سلام حالت چطوره؟”، جمله ی “خیلی مشغول هستم.” است. با وجودی که خود در مورد این امر می نویسم، قبول دارم که به اندازه ی دیگران درگیر این گرایش هستم؛ ولی با آگاهی از این امر تاکید کمتری بر پر کاری و مشغولیتم دارم و در نتیجه احساس بهتری پیدا می کنم.

به نظر می رسد ما از ابراز این موضوع به دیگران احساس راحتی می کنیم. دیشب در یک مغازه ی میوه فروشی بودم. دو تن که به ظاهر  با هم آشنا بودند، مشغول احوال پرسی شدند. نفر اول گفت: “سلام، اوضاع چطوره؟” و نفر مقابل آهی بلند کشید و گفت: “خیلی مشغولم تو چطور؟” نفر اول گفت: “من هم همینطور، سخت درگیر کارم.”

چند لحظه بعد دو زن دیگر اضافه شدند! یکی از خانم ها گفت: “از دیدارت خوشحالم، اوضاع چطوره؟” نفر مقابل با حالتی جالب شانه هایش را بالا انداخت و گفت: “خیلی خوبم؛ ولی واقعا مشغولم.” و ادامه داد: “تو چطور” و جواب شنید: “مثل همیشه مشغولم.”

انسان وسوسه می شود با بیان این کلمات باب صحبت را باز کند. حقیقت این است که اکثر ما واقعا مشغول هستیم. بسیاری از افراد نیز احساس می کنند که باید مشغول باشند، وگرنه هیچ ارزشی برای جامعه ندارند. بعضی ها در میزان مشغولیت خود رقابت دارند.

مشکل اینجاست که این روش پاسخگویی و تاکید مضاعف بر مشغولیت به طرفین گفتگو استرس و پیچیدگی زندگی را خاطرنشان می کند. بنابراین علیرغم این واقعیت که با گپ زدن با دوست و آشنا فرصتی برای نجات از زندگی پر استرس پیدا می کنید، بر می گزینید که وقت آزاد خود را نیز با تاکید و یادآوری میزان مشغولیت خود بگذرانید.

با وجودی که این پاسخ احتمالا جنبه هایی صادقانه نیز دارد؛ اما باید تقویت احساس مشغولیت بر ضد شما و دوست شما عمل می کند. درست است خیلی مشغول هستید؛ اما این امر تمام آن چیزی نیست که هستید! شما علاوه بر مشغولیت فردی جالب توجه، بسیاری صفات دیگر هم دارید.

تاکید ما بر میزان مشغولیت لزومی ندارد بلکه عادتی است که بسیاری از ما درگیر آن هستیم. ما می توانیم این عادت را با درک وجود آن تغییر دهیم و در جستجوی انتخاب های دیگر باشیم.

چنانچه مسیر صحبت با افرادی که ملاقات می کنید یا تلفنی با آنها تماس دارید تغییر دهید، احساس آرامش خواهید کرد که شما را متعجب می کند. برای آزمایش، همه ی صحبت های خود راجع به مشغولیت را برای یک هفته حذف کنید. شاید کار سختی باشد، اما ارزشش را دارد.

در ضمن این آزمایش با وجود آنکه میزان مشغولیت شما تغییر نکرده است، اما احساس خواهید کرد مشغولیت کمتری دارید. متوجه می شوید، وقتی خود شما بر مشغولیت خود تاکید نمی کنید، طرف مقابل شما در صحبت ها کمتر بر مشغولیت خود تاکید می کنند.

بدین ترتیب آنها را یاری می کنید که قدری کمتر استرس داشته باشند. احتمالا کل مسیر گفتگوی شما پرورشی و آرام بخش خواهد شد. پس دفعه ی بعد که کسی حال شما را پرسید، حرفی به غیر از “واقعا مشغولم” بگویید، نتیجه ای خوشحال کننده عایدتان خواهد شد.

(منبع: از کاه کوه نسازید، دکتر ریچارد کارلسون)

ادامه ی مقالات خانواده ی موفق را دنبال کنید…