اپلیکیشن ها و تغییرات آنی
سود کلان در برنامه های کاربردی که شرکت ها برای مشتریان خود به طور اختصاصی می سازند نیست، ولی این کار تریلیونها دلار درآمد روانه ی این شرکتها خواهد کرد. بیشترین سود از برنامه های کاربردی عمومی به دست می آید برنامه هایی که به شما کمک می کنند تاکسی بگیرید، رستوران پیدا کنید، سالن رقص پیدا کنید، نظر مشتریان قبلی یک دندان پزشک را بررسی کنید، به هتل ها امتیاز بدهید، برای ایجاد رابطه کسی را تور کنید، و دهها میلیون کار دیگر که الان حضور ذهن ندارم برنامه ی کاربردی یو.اس. ایرویز گیت پرواز و زمان آن را به اطلاع شما می رساند.
این برنامه میزان تأخیر پرواز را به شما خبر می دهد. برنامه ی کاربردی پیتزا ویتو امکان سفارش پپرونی نرمال با پنیر اضافه را به شما میدهد، ولی چون این برنامه توسط مشتریان واقعی گردآوری می شود، به شما می گوید آیا کارکنان این رستوران پس از دستشویی، دستان شان را می شویند یا نه.
وال مارت در حال آزمایش برنامه ی پرداخت خودکار مبتنی بر آیفون است که به شما اجازه میدهد تا خریدتان را اسکن کرده و بدون اینکه مجبور باشید در صف صندوق پرداخت بمانید، هزینه را پرداخت کنید (برای خوانندگان جوان تر: «پول نقد» نوعی پول کاغذی و نیز فلزی بود که افراد برای خرید کالا و خدمات از آن استفاده می کردند). این برنامه را در اصل اولین بار اپل عرضه کرد که در حال حاضر از آن در بسیاری از فروشگاههای خودش استفاده می کند.
مشتریان نگاهی به وسایل جانبی عرضه شده روی صفحه ی نمایش می اندازند، سپس اسکن می کنند و هزینه ی کالایی را که از طریق برنامه انتخاب کردند پرداخت می کنند. افراد می توانند بدون تعامل با فروشنده، وارد فروشگاه شوند، خرید کنند و از آن خارج شوند. واقعا مسأله ی جالب توجهی است بیشتر این تغییرات بزرگ به دلیل ظهور تلفن های هوشمند رخ می دهند. پس تکلیف دیگر وسایل هوشمند بالقوه چه می شود؟
به طور مثال، به تازگی مدل یکی از سرویس های بهداشتی منزلم را تغییر دادم و توالتی نصب کردم که وقتی به سمتش می روید، باز می شود و موسیقی پخش می کند، سیفون را به طور خودکار می کشد و پس از استفاده، درش بسته می شود (بدیهی است که طراح آن یک خانم بوده است!) و آب پاش توکار، خشک کن، چراغ و رادیو نیز دارد. کنترل چراغ، رادیو، دمای آب و زاویه ی پاشش و فشار آب از طریق ریموت کنترل الکترونیکی به دست شماست. کارخانه ی سازنده، آن را یک توالت هوشمند نمیداند، ولی قطعا به نظر من یک توالت هوشمند است.
چقدر طول می کشد تا یخچال های هوشمندی وارد بازار شوند که وقتی به سه قوطی آخر نوشابه ای که در یخچال دارید می رسید متوجه میشود و مجدد به صورت خودکار بسته ی ۱۲تایی همان نوشابه را سفارش میدهد؟ افرادی که این فرایند را با فناوری، کنترل موجودی، پرداختها و تحویل تسهیل می کنند ثروتمند خواهند شد. دیگر وسایل هوشمند مانند فرهای هوشمند، ماشین لباسشویی و خشک کن هوشمند و سایر ابزارهای الکترونیکی هوشمند را تصور کنید.
بازیسازی هم اکنون به شکل گسترده ای در حال افزایش است. امپایر اونیو به شبکه ی اجتماعی ویژگی بازی گونه داده و هواداران پروپا قرصی مانند من دنبالش می کنند. حتی برخی سایت های آنلاین همسریابی به این سمت رفته اند. ظاهرا مردم از تعامل اجتماعی، رقابت و ویژگیهای سرگرمی سایت ها و برنامه های کاربردی که این امکان را در اختیارشان قرار میدهند استقبال می کنند. این قضیه به کجا ختم می شود؟ هیچ کس نمی داند و هر کسی هم که چنین ادعایی کند دروغگوست.
منبع: احتیاط در ریسک کردن است (رندی کیج)
سری مقالات احتیاط در ریسک کردن است را دنبال کنید.
دیدگاهتان را بنویسید