ارزیابی بیش از حدِ کارهای تان را کنار بگذارید!
ارزیابی بیش از حدِ کارهای تان را کنار بگذارید!
بارها دیده ام مردم گرفتار این مشکل شده اند و خود را افرادی شکست خورده می دانند و با این طرز تفکر احساس پوچی و نارضایتی می کنند. با ارزیابی بیش از حد انجام کارهای تان، در واقع برای آنها امتیاز تعیین می کنید. یعنی شما وقت و انرژی خود را صرف ارزیابی افراطی چگونگی انجام کار و شمارش تعداد اشتباهات خود می کنید.
مثلا شاید فکر کنید “لعنت بر شیطان، امروز چهار بار با بچه ها برخورد تند کردم” یا “از زمانی که خانه را کاملا مرتب کردم، سه هفته می گذرد.”
اشکال امتیاز گذاری بدین صورت این است که شما به ندرت احساس خواهید کرد که کارتان را خوب انجام داده اید. این امر فشاری بر فشارهای قبلی شما می افزاید. سکوتی منتقدانه است که تمام روز در خانه شما را دنبال می کند و یادآوری می کند که به قدر کافی خوب نیستید، هرچند با استانداردهای خود شما، کارتان خوب است.
امتیاز دادن به کارها به ضرر شما تمام می شود. این امر به یاد شما می آورد که فقط وقتی سزاوار خوشحالی و احساس خشنودی هستید که همه چیز درست انجام شود.
راه حل بهتری که شما را به نحو مطلوب تری در چگونگی جریان کارهای تان قرار می دهد، این است که توجه کامل خود را معطوف به زمان حال کنید و به سادگی تصمیم بگیرید آنچه از دست تان برمی آید در تمام موقعیت ها انجام دهید.
اگر خانه به هم ریخته است و شما آن را تمیز می خواهید (و وقت و انرژی کافی دارید)، مشغول شوید. اگر وقتی در خانه مشغول کار هستید از یادآوری مقدار وقتی که صرف نظافت کرده اید و افکاری در مورد پوچ بودن نفس این کار (به دلیل اینکه فردا همه چیز مجدد مثل امروز کثیف خواهد بود) اجتناب کنید، اثر مطلوب آن را در خود و کاهش میزان خستگی و اضطراب خواهید یافت.
سعی کنید فکر کردن در مورد نظافت دفعه ی دیگر را حذف کنید یا کاهش دهید و به جای آن، توجه خود را فقط بر نظافت فعلی متمرکز کنید.
حدس می زنم وقتی عامل ارزیابی را تعدیل کنید از تلاش کمتری که صرف خواهد شد و احساس آشفتگی کمتری که وجود خواهد داشت، کاملا پاداشی رضایت بخش می گیرید. به زودی درک خواهید هر پیش فرض شما از ارزیابی کارهای تان یک منبع آشفتگی به حساب می آید که از میزان بهره وری شما و همچنین لذت وظایف زندگی تان می کاهد.
شما همانطور که با فعالیت های روزمره ی خود رفتار می کنید، با بچه های تان هم همینطور رفتار خواهید کرد. مثلا به جای فکر کردن به این موضوع که تا به حال چند دفعه مجبور بوده اید بحثی را قطع کنید، توجه کنید که آیا می توانید بدون اثرات منفی سایر بحث ها، بحث بعدی را آغاز کنید. مطمئن هستم این تغییر کوچک در توجه، پیشرفت در زندگی را برای شما خیلی آسانتر خواهد کرد.
وقتی ذهن شما انباشته از افکار پریشان کننده ای از قبیل اینکه چگونه کارتان را انجام می دهید و چگونه می توان آن را بهتر انجام داد، نباشد، در مورد وقت گذراندن با اهل خانه، تربیت کودکان، پیش رفتن با زندگی خانوادگی احساس خوشایند و آرامش بخشی خواهید داشت. با حفظ بخش اعظم تمرکز و توجه بر زمان حال، استرس را محو می کنید و استعداد بهره وری و امکان یافتن شادی در ساده ترین فعالیت های زندگی خود را افزایش می دهید. پس فکر کردن در مورد چگونگی انجام کارهای تان را متوقف و زندگی واقعی را شروع کنید.
(منبع: از کاه کوه نسازید، دکتر ریچارد کارلسون)
ادامه ی مقالات خانواده ی موفق را دنبال کنید…
دیدگاهتان را بنویسید