زبان بدن: شناخت حریم شخصی خود
انسان ها دایره هایی از فضا اطراف خود دارند، که دامنه اش از هیچ (هنگام تماس بدنی) تا فاصله ی آنقدر دور متغییر است که حتی اگر دیده شوید آنقدر نزدیک نیستید که کسی بتواند لمس تان کند. انسان ها نیز مانند حیوانات با پیروی از قوانین رفتاری پذیرفته شده از قلمرو خود محافظت می کنند.
در حالیکه پرندگان برای ادعای تسلط بر قسمت مشخصی از یک پرچین، آواز می خوانند و سگ ها برای ادعای مالکیت یک تیر چراغ برق، بر روی آن ادرار می کنند، انسان ها هم، آنچه قلمرو خود می دانند و این که دیگران تا چه حد می توانند به این قلمرو نزدیک شوند را از طریق حرکات بدن نشان می دهند.
پنج منطقه ی اصلی
مردم شناس آمریکایی، ادوارد هال، در کتاب خود به نام بُعد مخفی، کلمه ی پراکسمیس را بعنوان مطالعه ی استفاده ی انسان از فضا در بافت فرهنگی تعریف کرد. با درک این مساله که عوامل فرهنگی روی چگونگی حرکت مردم در حریم شان و میزان فضایی که یک فرد در آن احساس راحتی می کند تاثیر گذار است، هال فضای شخصی را به پنج ناحیه ی مجزا تقسیم می کند. چگونگی رابطه ی شما با فرد دیگر تعیین می کند که چقدر به او اجازه می دهید به شما نزدیک شود.
هال پنج منطقه ی فضاییِ هم مرکز را که روی رفتار تاثیر گذارند تعریف کرد:
منطقه ی بسیار صمیمی (۰ تا ۱۵ سانتیمتر): این فضا به همسران و دوستان نزدیک و اعضای خانواده اختصاص دارد و موقعیتی برای صمیمانه ترین رفتارها از جمله تماس جسمی و در آغوش کشیدن است.
منطقه ی صمیمی (۱۵ تا ۴۵ سانتیمتر): این فضا جایی است که دوستان یا خویشاوندان در آن پذیرفته می شوند. در این فاصله فرد احساس راحتی و امنیت می کند. اگر یک فرد غریبه، شخصی که خیلی خوب نمی شناسید یا کسی که دوستش ندارید به این فضا وارد شود، احساس ناراحتی می کنید و بدن تان به منظور حفاظت از شما عکس العمل نشان می دهد.
منطقه ی شخصی (۴۵ سانتی متر تا ۱.۲ متر): برای اکثر غربی ها، این فاصله راحت ترین موقعیت برای مکالمات شخصی است. اگر بیش از حد در این فضا جلو بروید، فرد مقابل ممکن است احساس خطر کند و اگر خارج از فضا بایستید او احتمالا احساس می کند که بی اعتنا هستید.
منطقه ی اجتماعی (۱.۲ متر تا ۳.۶): وقتی به تعامل کاری با فروشنده ها و تجار مشغولید، این فضا جایی است که در آن بیشترین احساس راحتی را دارید. اگر در محدوده ی داخلی بایستید، بیش از حد خودمانی جلوه می کنید. اگر خارج از حلقه ی بیرونی بایستید، بی ادب و افاده ای به نظر می رسید.
منطقه ی عمومی (۳.۶ متر به بالا): اگر در موقعیتی رسمی به صحبت با مخاطبان مشغولید، فاصله ی بین شما و ردیف اول در فضای عمومی قرار دارد. اگر این فاصله کمتر شود حس می کنید به حریم تان تجاوز شده و ارتباط شما در تنگنا قرار گرفته است و اگر بیشتر شود حس می کنید از شنونده ی خود دور شده اید و برقراری ارتباط برای تان دشوار می شود.
فاصله ای که افراد بین خود حفظ می کنند، رابطه و احساس آنها را نسبت به یکدیگر آشکار می کند.
(منبع: زبان بدن به زبان آدمیزاد، الیزابت کونکه)
ادامه ی مقالات زبان بدن را دنبال کنید…
دیدگاهتان را بنویسید