رمز و راز بزرگِ موفقیت، برنامه ریزی است

رمز و راز بزرگ موفقیت ، برنامه ریزی است

توانایی شما در هدف گذاری و برنامه ریزی برای دستیابی به این اهداف رمز و راز بزرگ موفقیت است. مهارتی به این اندازه در دستیابی به هدف تعیین کننده نیست.

موفقیت بزرگ مستلزم جد و جهد فراوان در زمینه های مختلف است. باید اقداماتی آهنگین و منظم صورت دهید تا به هدف های بزرگ و والای خود برسید. حتی کار ساده ای مانند تهیه ی غذا در آشپزخانه از سلسله اقداماتی تشکیل می شود. توانایی شما برای تسلط بر مهارت برنامه ریزی و انجام دادن کارهای مختلف به شما امکان می دهد که به مراتب بیش از اغلب مردم به موفقیت درست پیدا کنید.

هدف برنامه ریزی این است که بتوانید هدف، قصد و منظور مشخص خود را در قالب برنامه ای با قدم های خاص ارائه دهید. هر برنامه ی حساب شده شروع، میانه و انتهایی دارد. هر مرحله از برنامه باید دارای زمان دستیابی و عناوین فرعی باشد.

خوشبختانه، این مهارتی است که می توانید آن را با تمرین و ممارست فرا بگیرید. این مهارت به شما امکان می دهد تا در شمار موفق ترین افراد قرار بگیرد.

مدتی قبل یکی از نشریات درباره ی شکل گیری پنجاه شرکت اقدام به بررسی کرد. نیمی از این شرکت ها چندین ماه و حتی بیشتر، قبل از شروع عملیات خود برنامه ریزی کرده بودند. نیمی دیگر از شرکت ها بدون برنامه ریزی دقیق و از قبل وارد عمل شده بودند. این شرکت ها با توجه به پیشامدهای روزانه تصمیم گیری و فعالیت می کردند.

دو تا سه سال بعد، پژوهشگران به سراغ این موسسات رفتند تا موفقیت و سوددهی آنها را بررسی و مقایسه بکنند. آنچه آنها یافتند بسیار جالب بود. شرکت هایی که کارشان را با مطالعه ی دقیق و برنامه ریزی مکتوب شروع کرده بودند و همه ی جزئیات را لحاظ نموده بودند، به مراتب از شرکت هایی که به فرآیند برنامه ریزی توجه نکرده بودند موفق تر بوند.

کلیه ی شرکت هایی که برنامه ریزی استراتژیک داشتند موفق بودند. برعکس، بسیاری از شرکت هایی که این کار را نکرده بودند ورشکسته شده و صحنه ی فعالیت را خالی کرده بودند.

برنامه ریزی حرف اول را می زند

مهم ترین کشفی که این پژوهشگران کردند از این قرار بود: پژوهشگران از پایه گذاران این شرکت ها پرسیدند: “در جریان عملیات روزانه ی خود، هر چند وقت یکبار به برنامه ی استراتژیک خود مراجعه می کنید؟”

تقریبا در اغلب موارد، کارفرمایان و مقامات اجرایی بلند پایه از چندین ماه قبل به برنامه ی استراتژیک مراجعه نکرده بودند. اغلب آنها برنامه شان را در کشوی میزشان گذاشته بودند تا سال بعد فرا برسد و بخواهند که برنامه را مطالعه کنند.

یافته ی مهم این بود: به ندرت به خود برنامه مراجعه می شد، اما فرآیند اندیشیدن از طریق عناصر کلیدی نقش حیاتی در موفقیت آنها بازی کرده بود.

(منبع: هدف، برایان تریسی)

ادامه ی مقالات هدف را دنبال کنید…