خوشی خود را به تاخیر بیندازید
خوشی خود را به تاخیر انداختن یعنی انجام کاری که تمایل به انجام آن ندارید و یا دادن چیزی که نتیجه ی مثبت آن را در آینده بگیرید. شما خوشی فعلی خود را به تاخیر می اندازید تا خوشی و ارزشی بزرگتر در آینده بدست آورید.
کاربرد مسلم این سیاست در خانواده در رابطه با فرزندان است. ممکن است از کودک بهانه گیر خود بخواهید ساعت پنج بعد از ظهر، استراحت کند، اما در عوض ممکن است تصمیم عاقلانه تری بگیرید که بهانه گیری او را تحمل کنید و او را ساعت هفت شب روانه ی اتاق خواب کنید.
اگر به او اجازه دهید الان استراحت کند، وقتی زمان خواب شما فرا می رسد، او سرحال است و مانع خواب خوش شما و استراحت تان می شود. در این مورد، شما زمان خوشی (سکوت خانه) را برای چند ساعت به تاخیر می اندازید تا مجبور نباشید هنگام شب، بی خوابی بکشید.
یا مثلا ممکن است فرزند شما برای بستنی یا هر خوراکی دیگری گریه کند، اما شما به یاد می آورید که هز زمان به فرزند خود اجازه داده اید زیاد مواد شیرین بخورد، عصبی و تند مزاج شده است. در این زمان ترجیح می دهید الان گریه کند تا دیگر مجبور نباشید بداخلاقی های بعدش را تحمل کنید.
در بسیاری از اوقات به تاخیر انداختن خوشی می تواند فکر خوبی باشد. مثلا شاید تمایل داشته باشید برنامه ی مورد علاقه ی خود را تماشا کنید، اما همسرتان بخواهد با شما صحبت کند. با وجودی که به دلیل از دست دادن برنامه ی خود ناراحت می شود، اما با رفتاری عاقلانه تلویزیون را خاموش می کنید و توجه کامل خود را به او می دهید. شما مورد کوچکی را از دست می دهید تا در آینده همسری به مراتب شادتر و رابطه ی بهتر و زندگی با استرس کمتر داشته باشید.
یکی از راه های به تاخیر انداختن خوشی که مورد توجه من است، هنگامی است که آشپزخانه بعد از شام، شلوغ و به هم ریخته است و من و همسرم بی اندازه خسته ایم. تقریبا همیشه خود را مجبور می کنم که آنقدر بیدار بمانم تا آشپزخانه را تمیز کنم.
در واقع خواب خود را به تاخیر می اندازم تا صبح روز بعد هنگامی که بیدار می شویم، چشمانمان روی خانه ای تمیز باز شود. در واقع سختی شبانه، به خوشی صبح ما می ارزد.
شما نیز با قدری ملاحظه و بررسی کشف خواهید کرد که به تاخیر انداختن خوشی، آسانتر از بزرگ کردن مشکلات کوچک است.
(منبع: از کاه کوه نسازید، دکتر ریچارد کارلسون)
ادامه ی مقالات خانواده ی موفق را دنبال کنید…
دیدگاهتان را بنویسید