بهانه بی بهانه : انضباط نوشتن اهداف
بهانه بی بهانه : انضباط نوشتن اهداف
در تجربه ای که از کار کردن با چند میلیون نفر در طول ۲۵ سال گذشته کسب کرده ام متوجه شده ام که انضباط نوشتن اهداف، برنامه ریزی برای رسیدن به آنها و انجام کارهای روزانه برای رسیدن به آنها احتمال محقق شدن اهداف را ده برابر می کند یا به عبارتی هزار درصد افزایش می دهد.
این به این معنی نیست که نوشتن اهداف، موفقیت شما را تضمین می کند بلکه به این معنی است که احتمال موفقیت شما را ده برابر بیشتر می کند. علی الخصوص وقتی که نوشتن اهداف و آرزوها هیچ هزینه یا ریسکی برایتان نداشته باشد، فقط کمی وقت می برد، احتمال زیادی وجود دارد که شانستان افزایش پیدا کند.
می گویند نوشتن، یک «فعالیت تقویت کننده روان و نورون ها» است. نوشتن، شما را مجبور می کند فکر و تمرکز کنید. این کار وادارتان می کند چیزی را که برایتان اهمیت بیشتری دارد و آینده تان را انتخاب کنید. در نتیجه وقتی یک هدف را می نویسید آن را روی ذهن ناخودآگاه تان حک می کنید و ذهن ناخودآگاه شما بیست و چهار ساعت شبانه روز فعالیت می کند تا هدف تان را به واقعیت تبدیل کند.
گاهی وقت ها به مخاطبین سمینارهایم می گویم: «فقط سه درصد بزرگسالان اهداف شان را می نویسند و بقیه مردم برای این سه درصد کار می کنند. شما در زندگی یا کار می کنید تا به اهداف خودتان دست پیدا کنید یا کار می کنید تا دیگران به اهداف خودشان دست پیدا کنند.» قرار است کدامیک از این دو درست باشد؟
مکانیسم موفقیت در برابر شکست
مغز شما هم مکانیسم موفقیت و هم مکانیسم شکست دارد. مکانیسم شکست یعنی وسوسه استفاده از روش غیر منضبطانه ی حداقل مقاومت و انجام کارهایی که سرگرم کننده و جالب هستند به جای کارهای سخت و ضروری و کارهایی که شما را به هدفتان برساند.
مکانیسم شکست در طول زندگی شما به صورت خودکار عمل می کند. و بیشترین دلیل این که اکثر مردم نمی توانند توانایی های بالقوه خود را به فعل در بیاورند همین است.
در حالی که مکانیسم شکست در شما به صورت خودکار عمل می کند مکانیسم موفقیت توسط هدف هایی که برای خودتان تعیین می کنید فعال می شود. وقتی هدفی برای خود تعیین می کنید بر مکانیسم شکست غلبه می کنید و مسیر زندگی تان را تغییر می دهید.
“با داشتن یک هدف مشخص از این که مثل یک کشتی بدون سکان باشید که با جذر و مد به این طرف و آن طرف کشیده می شود، به یک کشتی تبدیل می شوید که هم سکان و هم قطب نما دارد و می داند که مقصد کجاست و مستقیم به سوی آن پیش می رود.”
منبع: (بهانه بی بهانه، اثر برایان تریسی)
ادامه ی مقالات بهانه بی بهانه را دنبال کنید…
دیدگاهتان را بنویسید