بهانه بی بهانه : انضباط فردی و اهداف

بهانه بی بهانه : انضباط فردی و اهداف

«انضباط، پل میان تعیین اهداف و کسب آنها است.» “جیم ران”

توانایی شما در موظف کردن خودتان به تعیین هدف و انجام کارهایی که هر روز شما را به اهدافتان نزدیک تر کنند بیش از هر عامل دیگری موفقیت شما را تضمین می کند. برای اینکه در زندگی تان چیز های ارزشمندی کسب کنید باید هدف داشته باشید. حتما شنیده اید که می گویند: «نمی توانید تیرتان را به هدفی بزنید که آن را نمی بینید.» «اگر ندانید که به کجا می روید هر راهی شما را با خودش خواهد برد.» و به گفته وین گرتسکی: «هر تلاشی که نکنید به نتیجه نمی رسد.» همینکه وقت بگذارید و در مورد چیزهایی که در هر بخش از زندگی تان می خواهید، تصمیم بگیرید زندگی تان به طور کامل تغییر می کند.

عامل سه درصد

ظاهرا تنها سه درصد از بزرگسالان اهداف و برنامه هایشان را مکتوب می کنند. و میزان دستاوردهای این سه درصد بیشتر از مجموع دستاوردهای ۹۷ درصد باقی مانده است. چرا این طور است؟ ساده ترین پاسخی که می توان به این سوال داد این است که اگر شما هدف و برنامه روشنی برای رسیدن به آن داشته باشید از مسیری برخوردار خواهید شد که می توانید هر روز در آن حرکت کنید.

در این صورت به جای اینکه حواستان پرت شود، از مسیر منحرف شوید، گم شوید یا راه تان را کم کنید وقتتان بیشتر روی مسیر مستقیمی از جایی که هستید تا جایی که می خواهید به آن برسید متمرکز خواهد شد. به همین دلیل افرادی که برای خودشان هدفی دارند بسیار بیشتر از افراد دیگر موفق می شوند. بخش غم انگیز ماجرا این است که اکثر مردم فکر می کنند که هدف دارند. اما چیزی که واقعا دارند امید و آرزو است. اما امید، یک استراتژی برای رسیدن به موفقیت محسوب نمی شود و آرزو را «هدفی» تعریف می کنند که «هیچ انرژی پشت آن نیست.»

اهدافی که نوشته نشده باشند و برنامه ای برای رسیدن به آنها وجود نداشته باشد مانند گلوله هایی هستند که در کارتریج شان هیچ پودری وجود ندارد. زندگی کردن افرادی که اهداف شان را نمی نویسند مثل این است که گلوله مشقی شلیک کنند. از آنجاییکه این افراد فکر می کنند هدف دارند هرگز مشغول انجام کار سخت و الزام آوری مانند تعیین هدف که مهم ترین مهارت برای رسیدن به موفقیت است، نمی شوند.

شانس موفقیت خود را چند برابر کنید

در سال ۲۰۰۶ نشریه «یو اس ای تودی»، از مطالعه ای خبر داد که در آن محققان تعداد زیادی از افرادی را که در زمان تحویل سال نو عهدی با خود بسته بودند انتخاب کردند. سپس این افراد را به دو دسته تقسیم کردند:

عده ای که عهدی با خود بستند و آن را نوشتند و عده ای که عهدی با خود بستند اما آن را ننوشتند.

دوازده ماه بعد به سراغ افرادی رفتند که در این مطالعه شرکت کرده بودند. و چیزی که کشف کردند تعجب برانگیز بود. از میان افرادی که عهد خود را ننوشته بودند فقط چهار درصد به دنبال اهداف شان رفته بودند. اما از میان افرادی که عهدشان را نوشته بودند (کاری که فقط چند دقیقه وقت می برد) ۴۴ درصد به دنبال اهداف خود رفته بودند. یعنی میان این دو گروه ۱/۱۰۰ درصد تفاوت در میزان موفقیت وجود داشت. و این تنها با انجام کار ساده نوشتن عهدها یا اهداف روی کاغذ انجام شد.

منبع: (بهانه بی بهانه، اثر برایان تریسی)

ادامه ی مقالات بهانه بی بهانه را دنبال کنید…