اخراج! مدیران منابع انسانی بخوانند

اخراج

اگرچه در قرن بیست و یکم، برچسب اخراج کمتر کاربرد دارد، هنوز هم گفتن آن ناخوشایند است، و اغلب در عبارات محترمانه، از قبیل ((شرکت باید تعدیل شود))، ((شغل شما حذف شده است)) یا ((ما مجبوریم به شما بگوییم بروید))، ابراز می‌شود.

شخصی که از کار برکنار شده ممکن است با احساس عمیقی از شوک، احساس شرم، احساس تقویت‌شده‌ی بی کفایتی خود، واکنش پرخاشگرانه‌ی شدید، یا احساس آرامش، به مشاوره‌ی شغلی مراجعه کند. برخی از افراد به مشاور خواهند گفت: ((من از کار برکنار شده‌ام)). زیرا آن‌ها احساس برکنار شدن دارند؛ اما واقعیت این است که معمولاً کار، برکنار می‌شود نه افراد.

فرآیند انتقال از یک موقعیت زندگی، مثلاً اشتغال، به موقعیت دیگر، مانند بیکاری، شامل کنار آمدن با فقدان است، و احساسات شدید غم و اندوه تجربه شده پس از اخراج شدن می‌تواند شبیه به احساسات فرد سوگوار باشد. شدت و میزان اندوه احساس شده به عوامل فردی بسیاری بستگی دارد، اما شاید ارتباط با کارفرما، امید اشتغال دوباره، تجربه‌ی قبلی حل نشده درباره‌ی از دست دادن و حمایت مالی و عاطفی موجود، عوامل کلیدی باشند.

دانش و آگاهی مدیران و مشاوران شغلی نسبت به چنین عواملی می‌تواند از نظر اخلاقی و حرفه‌ای ضروری باشد. ترس از دست دادن شغل نیز خود می‌تواند عاملی استرس‌زا در محیط کار باشد که مانع بهره‌وری شغلی می‌شود.

افرادی که شغل خود را به هر دلیلی از دست می‌دهند نیز باید در نظر داشته باشند که راه‌های رسیدن به موفقیت گسترده است. امید و تلاش در چنین شرایطی نباید متوقف شود. بی شک هر شغل و محیط کاری تجربه‌ای به ارمغان خواهد آورد بنابراین پس از چنین اتفاقی بهتر است با تجدید قوایی دوباره در جهت رفع ضعف‌های خود و توانمندسازی حرکت کنیم. مدیران اثربخش افراد توانمند را استخدام خواهند کرد.

(منبع: مشاورۀ شغلی ترجمۀ دکتر کیانوش زهراکار، اسما ابراهیمی، معصومه نیک‌رو)