نامگذاری احساسهای تخریبی و احساسهای اصیل
نامگذاری احساسهای تخریبی و احساسهای اصیل
احساسهای اصیل و آن هیجانهایی را که ما سانسور نمی کنیم کدام هستند؟ در نظریه تحلیل رفتار متقابل معمولا چهار نوع از آنها را در فهرستی قرار میدهیم:
خشم
اندوه
هراس
شادی
ما می توانیم احساسهای مختلف بدنی را که کودک احساس میکند به این فهرست اضافه کنیم، مانند آرامش عضلانی، گرسنگی، سیری، خستگی، هیجان، نفرت، خواب آلودگی و غیره.
در مقایسه با این فهرست کوتاه از اسامی احساسهای اصیل، شما می توانید صفحات بیشماری از اسامی که افراد به احساسهای تخریبی خود میدهند پر کنید. این کار را خودتان می توانید برای خود امتحان کنید. شما می توانید با احساسهای غیراصیل که معمولا تحت عنوان «هیجانات» طبقه بندی می شوند شروع کنید، از جمله شرم و دستپاچگی حسادت، افسردگی، احساس گناه و غیره.
سپس میتوانید به واژه های مبهم تری بپردازید که بیانگر زمانی است که افراد در پیش نویس خود هستند از جمله گمشدگی، گیر افتادن، به بن بست رسیدن، بی پناهی، یأس و غیره.
بعضی از اسامی وضعیتهای تخریبی بیشتر به فکر کردن مربوط هستند تا احساس کردن: گیجی، پوچی، سردرگمی و غیره.
تمام احساسهای تخریبی به وسیله افرادی که آنها را تجربه می کنند “بد” قلمداد نمی شوند.
سایر احساسهای تخریبی که ممکن است به عنوان احساس خوب، به تجربه در آیند عبارتند از :پیروزی، تهاجم، پررویی، شنگولی.
ولی تمام این احساسها غیراصیل هستند. این احساسها در دوران کودکی آموخته می شوند و در زندگی بزرگسالی به عنوان تلاشی برای کسب حمایتهای محیطی به کار گرفته می شوند. پیچیدگی دیگری که در نامگذاری احساسها وجود دارد این است: اسامی که به احساسهای اصیل داده می شود به احساسهای تخریبی هم داده میشود.
برای مثال شما می توانید خشم اصیل و یا خشم تخریبی، اندوه اصیل و اندوه تخریبی و غیره داشته باشید.
شاید من در کودکی آموخته باشم که خشم را با گیجی و سردرگمی بپوشانم در حالی که شما آموخته باشید خشم را با اندوه بپوشانید. ممکن است احساس تخریبی شما با احساس اصیل شما هم نام باشد درحالی که در مورد من اینطور نباشد. اما اندوه غیراصیل شما و گیجی و سردرگمی من هردو احساسهای تخریبی هستند.
منبع: (تحلیل رفتار متقابل، یان استورات/ون جونز)
ادامه ی مقالات تحلیل رفتار متقابل را دنبال کنید…
دیدگاهتان را بنویسید