با نادیده گرفتن گاف هایشان محبت آنها را برای خود بخرید
واکنش قابل توجه دیگری چشمان مرا به روی یک تفاوت دیگر میان برندگان بزرگ و بازندگان کوچک باز کرد. چندین سال قبل روی پروژه ای برای یکی از مراجعانم کار می کردم، چهار تن از مدیران ارشد او مرا برای صرف ناهار دعوت کردند. آنها می خواستند مشکلات ارتباطی را که شرکتشان با آن روبه رو بود با من در میان بگذارند. به یکی از رستورانهای مرکز شهر رفتیم. بسیار شلوغ بود. صندلیهای رستوران را اغلب تجار و بازرگانان اشغال کرده بودند. مدیران برجسته با لباسهای رسمی نشسته بودند و ناهار می خوردند. صدای صحبت از همه طرف به گوش می رسید.
با هم درباره چالشهای شرکت حرف میزدیم. یکی از همراهان من، آقای ویلسون سرگرم صحبت بود که ناگهان یکی از مستخدمه های رستوران در فاصله کمتر از دو متری ما سینی غذایی را به روی زمین انداخت. یکی از سیب زمینیها تا زیر میز ما آمد و کنار پای آقای ویلسون متوقف شد. تقریبا همه حاضران در رستوران به سمت ما چرخیدند. هر کدام حرفی می زدند و به شکلی مسخره می کردند. اما آقای ویلسون به حرفهایش ادامه داد. کسی در جمع ما حتی یک نگاه به مستخدمه رستوران نکرد. در مجامع عمومی، رستورانها و غیره، اگر کسی گافی داد و خرابکاری کرد، نه به او نگاه کنید و نه به او گوش بدهید.
ممکن است بگویید: «بسیار خوب، در موارد جزئی میتوان حادثه را ندیده گرفت اما اگر سر میز شما کسی لیوانش روی میز می افتد و آب آن تا لحظاتی دیگر پای شما را خیس می کند چه باید کرد؟»
در صورتی که امکانش وجود دارد با دستمال یا دستمال کاغذی مانع از پیشروی آب شوید. در این زمان کسی که لیوان آبش روی میز افتاده ممکن است از شما معذرت خواهی کند. می توانید بگویید «اصلا مهم نیست» و بعد به صحبت خود ادامه دهید.
سری مقالات چطور با هر شخصی صحبت کنیم را دنبال کنید.
دیدگاهتان را بنویسید