چطور در نظر مخاطب قابل اعتماد باشیم
به وضع ظاهر دروغ گفتن توجه کنید . حتی وقتی حقیقت را می گویید گاه وقتی با دیگران حرف می زنیم و دروغ هم نمی گوییم، تحت تأثیر ارعاب طرف مقابل قرار می گیریم. مرد جوانی برای زن زیبایی درباره موفقیتهای تجاری اش حرف می زد. زنی هم تعریف می کرد که موفقیتهایی که با یک مشتری به دست آورده بسیار چشمگیر بوده است. مشکلاتی نیز ممکن است رخ دهد که بستگی به شرایط خاص داشته باشد. تاجری که ابدا احساس تنش ندارد ممکن است تحت تأثیر گرمای اتاق دکمه یقه خود را باز کند. سیاستمداری که در فضای آزاد برای مردم حرف می زند، ممکن است تحت تأثیر گرد و خاکی که در هوا هست مرتب پلک بزند.
در این شرایط با آنکه سخنران به درستی حرف می زند و واقعیتها را می گوید، اشخاص حاضر ممکن است تحت تأثیر رفتار و زبان تن آنها به این نتیجه برسند که مخاطبشان دروغ می گوید. افراد خوش بیان و باتجربه برای اجتناب از این معضل می کوشند حرکتی نکنند که دیگران را به اشتباه بیندازند. بدین منظور پیوسته در چشمان مخاطب خود نگاه می کنند. هرگز دستشان را به صورت خود نمی گذارند. اگر بینی شان بخارد، آن را با دست نمی خارانند. وقتی هوا گرم است، یقه پیراهن خود را باز نمی کنند و یا وقتی گرد و غبار در هوا باشد، پلک نمی زنند. و در برابر خورشید چشمشان را نمی بندند. آنها خوب می دانند که اگر دقت نکنند، بر اعتبار و آبرویشان خدشه وارد می شود. اگر با کسی صحبت می کنید، برای کسب اعتماد و اطمینان او سعی کنید حرکات نامأنوس در رفتار خود نداشته باشید. من این تکنیک را «محدود کردن بیقراری» نام داده ام.
محدود کردن بیقراری
هرگاه گفت وگوی مهمی دارید، بگذارید بینیتان به خارش بیفتد، گوشتان گزگز کند، و پایتان سوزن سوزن شود. از خاراندن، آرام کردن و دست کشیدن به سر و صورت خود خودداری ورزید. تکان دادن دست نزدیک صورت و همه رفتارهایی که خبر از بیقراری میدهند، می توانند به مستمع شما القاء کنند که شما دروغگو هستید.
سری مقالات چطور با هر شخصی صحبت کنیم را دنبال کنید
دیدگاهتان را بنویسید