قدر دوران نوجوانی فرزندتان را بدانید
کلمه ی کلیدی در این اصل “دوران” است. اگر شخصی که در حالی مطالعه ی این مقاله است، حداقل بیست ساله باشد، دقیقا همان شخصی باشد که هنگام نوجوانی بوده است، تعجب خواهم کرد. احتمالا شما بیش از همه، ارزش ها، دیدگاه ها، ظاهر فیزیکی، اخلاق شغلی، اهداف و اولویت های خود را تغییر داده اید.
خود من وقتی به گذشته می نگرم هیچ شباهتی بین نوجوانی و حال خود نمی یابم. هم متفاوت به نظر می رسم و هم متفاوت فکر می کنم و در مجموع همه چیز در زندگی من تغییر کرده است. حالا دیگر هم من و هم شما با گذشته فرق کرده ایم. وقتی به گذشته نگاه می کنیم، آن را دوران سپری شده می یابیم.
اگر می دانیم که این دوران صرفا یک مرحله بوده است، پس چرا این چنین حساس می شویم؟ می توان چنین پاسخ داد که شاید تا اندازه ای فراموش کرده ایم نوجوانی صرفا یک دوران است. از آن بیم داریم که رفتار و مسیر زندگی در پانزده سالگی، مانند نقشی بر سنگ دائمی باشد.
نوجوانان فاقد ایمان لازم هستند. و این مطلب به اعتقاد من در بروز بعضی از مشکلاتی که امروزه مشاهده می کنیم موثر است. منظور من این نیست که اگر نوجوان شما با خود درگیر است شما مقصر هستید؛ اما مطمئن هستم که ما برای ایجاد بهترین بازدهی و کاهش حس ناتوانی و درماندگی در آنها، می توانیم کاهایی انجام دهیم.
فکر کنم یکی از دلایلی که من بدون آسیب از این دوران گذشتم، احساس پذیرش والدین و ایمان شخصی ام بوده است. گویا آنها می دانستند که اشکالی در کارم نیست و اینکه هیچ عیب و ایرادی در کار من نبود، زیرا من فقط بعنوان یک نوجوان با خود و دیگران درگیر بودم.
علیرغم این واقعیت که رفتار من به هیچ وجه کامل نبود، می دانستم که آنان قدرم را می دانند. اعتماد آنان، قدرت سپری کردن این دوران را به من می داد.
شما باید فقط در نظر بگیرید که وقتی اطرافیان به شما معتقد هستند و شما را تقدیر می کنند، خوب رفتار کردن چقدر ساده تر به نظر می رسد. این مطلب درباره ی نوجوان، هنگامی که حس می کند مورد قدر شناسی قرار گرفته است و اعتبار دارد نیز صادق است. بر عکس وقتی نوجوان حس کند که از او تقدیر و تشکر نمی شود و اعتبار او به مرور به فراموشی سپرده می شود، به طبع رفتاری مناسب نخواهد داشت.
منظورم این نیست که انجام این کار ساده است، بلکه وارد کردن این عوامل در واکنش های تان مهم و ارزشمند است. اگر به جای آنکه دوران نوجوانی را امری دائمی فرض کنید آن را مرحله ای گذرا بدانید، بعضی از درگیری های تان با فرزندتان کاهش می یابد و آسان می شود.
(منبع: از کاه کوه نسازید، دکتر ریچارد کارلسون)
ادامه ی مقالات خانواده ی موفق را دنبال کنید…
دیدگاهتان را بنویسید