در بحث کردن گاهی به دیگران اجازه دهید پیروز شوند

در بحث کردن گاهی به دیگران اجازه دهید پیروز شوند

“دیگران” می تواند هر کسی باشد. این امر مد نظر است که اگر اجازه دهید دیگری “صحیح بگوید” یا در بحثی پیروز شود، کار بزرگی نکرده اید. در حقیقت این شیوه، استرس را کاهش می دهد. “پیروزی” دیگری به معنی “شکست” شما نیست.

آیا طرف مقابل شما هنگامی که به سخنانش با احترام خالصانه توجه می شود، راضی تر می شود یا وقتی نقطه نظر خود را به او تحمیل می کنید و از لحاظ فکری برای متقاعد کردن او (که شما درست می گویید و او اشتباه می کند) انرژی صرف می کنید؟

از دیدگاه کلی زندگی، واقعا هیچ کسی در بحثی پیروز نمی شود. هنگامی که میان افراد اصطکاک پیش می آید، رفتارهای متقابل آنان از کمال مطلوب فاصله می گیرد. یک مباحثه چیزی نیست جز اینکه دو یا چند تن سعی می کنند خود را اثبات کنند و این امر همواره به تمام افراد درگیر حسی بدی می دهد.

در یک بحث به ندرت کسی چیزی را می شنود یا می آموزد. اغلب احساس خشم، عصبانیت و درماندگی و استرس نتیجه ی این رویارویی هاست. وقتی شما به طرف مقابل اجازه ی پیروزی در بحث را می دهید، در واقع هر دو پیروزمندانه به بحث خاتمه داده اید، تماس شما بیشتر شده است و رابطه ی شما فرصتی برای رشد می یابد.

وقتی شما از بحث نه به دلیل سختی یا حق به جانب بودن، بلکه به دلیل عشق و محبت اجتناب می کنید، ملاحظه خواهید کرد که چطور مسائل به سرعت و به صورت طبیعی حل می شوند. وقتی کسی بحث یا صحبتی تند را آغاز می کند، در همان لحظه باید به سرعت تصمیمی مشکل اتخاذ کنید.

آیا سعی خواهید کرد خود و نظر خود را اثبات کنید یا به دیگری اجازه خواهید داد که در بحث پیروز شود و نقطه نظر خود را به کرسی بنشاند؟

گاهی یکی از بچه ها سخنی می گوید که به ظاهر اشتباه و غیر منصفانه است. مثلا می گوید: “شما هیچ زمانی برای من نمی گذارید.” نخستین واکنش من احتمالا این است که به دلیل این تعبیرش با او بحث کنم و با این عبارت به او پاسخ بدهم: “نه اینطور نیست، من وقت زیادی را با تو می گذرانم. یادت نیست، همین دیروز پارک رفتیم و باهم ناهار خوردیم؟”

آنچه فهمیدم این است که میل من به بحث کردن جز دامن زدن به آن، نتیجه ی دیگری ندارد. گاهی پاسخ بهتر می تواند این باشد: “حق با توست امیدوارم در آینده وقت بیشتری را باهم بگذرانیم. من تورا خیلی دوست دارم.” چنین پاسخی به بحث، پیش از آنکه اوج بگیرد، خاتمه می دهد و در عین حال هم حقیقیتی است که از قلب من نشات گرفته است و در واقع فرصتی است برای یادآوری به فرزندم که چقدر برای من ارزشمند است.

منظور من این نیست که در مواقع مهم و مناسب از خود دفاع نکنید. اجازه دهید شما را پایمال کنند یا از شما به نحوی بهره ببرند. تصور می کنم شما هم موافق باشید که اجازه دادن به طرف مقابل که حداقل هر از چند گاهی در بحث پیروز شود، علامت قدرت است.

این امر ثابت می کند که شما شخصی بردبار هستید و دیدگاه خود را حفظ می کنید. گاهی این عمل باب این رفتار را در دیگران باز می کند.

(منبع: از کاه کوه نسازید، دکتر ریچارد کارلسون)

ادامه ی مقالات خانواده ی موفق را دنبال کنید…