بیشترین بهره بردن از زبان بدن

بیشترین بهره بردن از زبان بدن

انسان های موفق می دانند که چگونه از بدن شان برای بیشترین تاثیرگذاری بهره ببرند. آنها صاف می ایستند، سینه شان مانند کتابی با ارزش گشوده است، لبخندی بر لب دارند و حرکات شان هدفمند است. انسان های موفق همچنین می دانند که نسبت به مردم دیگر کجا بایستند.

آنها می دانند که اگر خیلی نزدیک به دیگران بایستند، تهدید آمیز و افراطی به نظر می رسند و اگر خیلی دور باشند، سرد جلوه می کنند. همچنین می دانند حرکاتی که به کار می برند و همچنین روش استفاده از آنها به مراتب از کلماتی که به زبان می آورند تاثیر بیشتری دارد.

افرادی که نسبت به خود احساس خوبی دارند. برای دیگران احترام قائل اند، قبل از عمل فکر می کنند، مهارت های مورد نیاز برای رسیدن به نتایج دلخواه شان را کسب می کنند. و در نهایت حرکات و عملکردهای این افراد هدفمند است و معنا دارد.

اگر می خواهید در شغل یا رابطه تان موفق باشید، استفاده ی موثر از زبان بدن بخشی از اساس کارتان است. وقتی از تاثیر آنچه مفید یا مضر است آگاه باشید، می توانید با علم به اینکه شما و پیام تان را آن گونه که می خواهید درک می کنند، با اعتماد به نفس حرکت کنید.

هوشیاری نسبت به موقعیت مکانی

اینکه چگونه موقعیت مکانی خود را نسبت به دیگران تعیین کنیم، مهارتی است که به نظر می رسد برخی افراد از آن بی بهره اند. خیلی از مردم یا بسیار صمیمانه نزدیک دیگران می ایستند؛ طوری که می توانید بوی قهوه ی صبحانه شان را از نفس شان حس کنید، یا آنقدر دور می ایستند که باعث می شود بی علاقه و بی اعتنا و کمی متمایز از دیگران به نظر برسند.

شما یک حبابِ مکانیِ فردی و اختصاصی دارید که در محدوده ی آن می ایستید و می نشینید و حرکت می کنید و این حباب با توجه به موقعیت و شرایط، بزرگ یا کوچک می شود. ممکن است شما در روستا رشد کرده و به فضای بیشتری در اطراف تان نیاز داشته باشید، اما مردمی که در شهرها بزرگ شده اند به فضای کمتری نیازمندند.

یافته هایِ ادوارد تی.هال، بنیانگذار علم مطالعات فضای شخصی (Proxemics)، که به معنای چگونگی استفاده ی مردم از فضای اطراف خود و ارتباط شان با آن برای برقراری رابطه با دیگران است، مقادیر متفاوتی از فضای شخصی را نشان می دهد که مردم بسته به موقعیت اجتماعی شان به آن نیازمندند.

رابرت سامر، روان شناس آمریکایی، اصطلاح “فضای شخصی” را در سال ۱۹۶۹ ابداع کرد که به معنای محدوده ی متمایز و راحتی است که اشخاص می خواهند در اطراف‌ شان داشته باشند.

(منبع: زبان بدن به زبان آدمیزاد، الیزابت کونکه)

ادامه ی مقالات زبان بدن را دنبال کنید…