دومین قانون ایجاد رابطه متقابل

دومین قانون ایجاد رابطه متقابل

زمانی که رابطه ای متقاطع است، امکان دارد شخصی که وضعیت متقاطع به طرف او هست به طرف آن حالت نفسانی که شخص ایجاد کننده رابطه متقاطع در نظر داشته است، برود. او احتمالا به طرف یک رابطه متقابل موازی از آن حالت نفسانی جدید خواهد رفت.

زمانی که ساعت را از شما می پرسم و شما به خاطر دیر آمدنم سرم فریاد می زنید، من احتمالا به «کودک مطیع» خود می روم و عذرخواهی می کنم یا ممکن است از همان حالت نفسانی با طغیانگری پاسخ دهم:

«خوب، دست من نبود. این که این همه سرو صدا نداره.» حالت نفسانی «بالغ» من که در پی جمع آوری اطلاعات است عجالتا از کار افتاده است.

دومین قانون ایجاد رابطه چنین می گوید:

وقتی که رابطه متقابلی متقاطع می شود، در رابطه اخلالی حاصل می شود و یک یا دو طرف رابطه باید تغییر حالت نفسانی دهند تا بتوانند رابطه را دوباره ایجاد کنند.

اخلال در رابطه ممکن است تنها به عنوان یک تکان کوچک احساس شود. نقطه مقابل این وضعیت این است که دو طرف رابطه با سر و صدا از اتاق خارج شوند در را محکم بکوبند و دیگر هرگز با هم صحبت نکنند.

دکتر اریک برن محاسبه کرده است که به صورت تئوری ۷۲ نوع مختلف رابطه متقابل متقاطع وجود دارد. خوشبختانه، عملا دو تا از آنها بیش از همه به کار می روند. این دو نوع زمانی پیش می آیند که محرکهای «بالغ » – «بالغ» یا به وسیله پاسخهای «کودک» – «والد» یا «والد» – «کودک» متقاطع شوند.

مثالی از خودتان بیاورید که محرکهای «بالغ» – «بالغ» به وسیله پاسخهای «کودک» به «والد» متقاطع شده اند. فکر میکنید اگر شخصی که پاسخ را دریافت می کند به حالت نفسانی «والد» خود رفته و یک رابطه متقابل موازی را از آن حالت نفسانی آغاز کند، این گفتگو چگونه ممکن است ادامه پیدا کند؟

همین تمرین را برای محرکهای «بالغ» – «بالغ» که به وسیله پاسخهای «والد» – «کودک» متقاطع شده اند انجام دهید.

مثالی هم بیاورید که محرک «بالغ» – «بالغ» به وسیله پاسخ «کودک» – «کودک» متقاطع شده است. نمودار این رابطه متقابل را رسم نمایید و توجه کنید که در این مثال چگونه بردارهای موازی همیشه به معنای رابطه متقابل موازی نیستند.

منبع: (تحلیل رفتار متقابل، یان استورات/ون جونز)

ادامه ی مقالات تحلیل رفتار متقابل را دنبال کنید…