برنامه ریزی برای کار و زندگی با وجود فرزند

برنامه ریزی برای کار و زندگی با وجود فرزند

به طور قطع اجرای این روش دشوار است. چنانچه آن را امتحان کنید متوجه می شوید که ارزش تلاش را دارد. وقتی در خانه برنامه ای ندارید به طور معمول روز بهتری دارید و برعکس، هنگامی که برای انجام برنامه ای عزم خود را جزم کنید، روزتان اغلب سخت به نظر می رسد.

هنگامی که از لحاظ عاطفی به سختی مقید به اجرای تصمیمات خود باشید، تقریبا همیشه بابت ناتمام ماندن برنامه های خود ناامید می شوید و چنانچه آنها را به اتمام رسانده باشید، از دشواری انجام کل آن کاملا خسته و شاید قدری عصبانی هستید.

به یقین گاهی برنامه یا تصمیمی برای اجرا، وظایفی برای اتمام، یا اهدافی دارید که بدان توجه کنید؛ اما جانِ این پیشنهاد، مفیدترین مطلب است.

توجه کنید که تا چه حد سخت گیری و قیدهای ذهنی در مورد این تفکر، شما را به سوی استرس سوق می دهند. علاوه بر این، احتمالا درخواهید یافت که هر چقدر وابستگی شما به برنامه ی مطرح شده بیشتر باشد، به دلیل اینکه روحیه ی سخت گیر، مسیر جریان و هماهنگی را دشوار یا ناممکن می کند، کمتر موفق به اجرای آن می شوید.

وقتی فرزندانی دارید که باید از آنها مراقبت کنید، غیر ممکن است بدانید که به طور دقیق هر روز چه اتفاقی در شرف وقوع است. با جریان تغییرات و امور نامعلوم پیش رفتن، به توانایی انعطاف و قابلیت انطباق نیاز دارد.

اغلب عاقلانه تر است که به برنامه های خود اولویت ندهید؛ یعنی از لحاظ فکری بدانید که دوست دارید چه چیز را به اتمام برسانید؛ اما خود را از وابستگی انجام آن رها کنید. سپس به آرامی فرصت ها را برای دستیابی به آن هدف غنیمت بشمارید.

مثلا ممکن است قصد داشته باشید با سه تن که در غیاب شما تماس تلفنی داشتند، تماس بگیرید یا خودروی خود را به تعمیرگاه ببرید یا از سبزی فروشی خرید کنید، از این رو به جای آنکه از این موضوع که برای انجام این کارها لحظه ای وقت ندارید مستاصل شوید، تا آنجا که می توانید صبور باشید، آرام بگیرید و مرتب این مطلب را در ذهن خود تکرار نکنید که “در خانه حبس شده اید” یا “زیر فشار خورد شده اید”.

تا حد امکان توجه خود را بر زمان حال متمرکز کنید. اگر به جای مضطرب و شتاب زده بودن، آرام و سنجیده باشید، حس می کنید در فرصت مقتضی به برنامه های خود جامه ی عمل می پوشانید و چون از لحاظ ذهنی تحت تاثیر این موضوع هستید، از هر فرصتی بهره خواهید برد و به مسئولیت های خود به طور عاقلانه و در زمان مقتضی رسیدگی خواهید کرد. حتی چنانچه فرصتی پیش نیاید، در دراز مدت این دید را خواهید داشت و به یاد خواهید آورد که همه ی اینها “مسائل بی اهمیت” هستند.

(منبع: از کاه کوه نسازید، دکتر ریچارد کارلسون)

ادامه ی مقالات خانواده ی موفق را دنبال کنید…