در انتظار اتفاقات ناگوار برای قدردانی از زندگی نباشید

در انتظار اتفاقات ناگوار برای قدردانی از زندگی نباشید

بسیاری از ما احتمالا پایان بدی را به همراه هول و تکان ناشی از آن تجربه خواهیم کرد و آنگاه است که زندگی عادی ما با قدرشناسی بیشتر همراه می شود. چیزهایی که گاهی ارزشی برای آن قائل نمی شویم؛ مثل خنده، زیبایی، دوستی، طبیعت، خانواده، افراد مورد علاقه و خانه، مهم تر و استثنایی تر از قبل به نظر می رسند.

روزهای زندگی مانند هدیه خداوندی و واقعه ای به یاد ماندنی به نظر می رسند. همه ی “مسائل بی اهمیت” و سختی هایی که ما را آشفته می کنند، اهمیت و ارزشِ توجه زیاد را نخواهند داشت. برعکس، همه ی توجه ما به ارمغانِ بزرگ زندگی جلب خواهد شد.

پس وقتی از واکنش خود به اخبار ناگوار اطمینان داریم، چه لزومی دارد بری قدردانی از زندگی منتظر وقوع آنها باشیم؟ چرا به جای آنکه حق شناسی خود به زندگی را تا شنیدن اخبار ناگوار به تعویق بیندازید، از همین حالا شروع به بها دادن به آن نمی کنید؟ زندگی به خودی خود امری شگفت انگیز است و ما از بودن خود واقعا شکرگزار هستیم.

بسیاری از دیدهای روشن، بالقوه از یادآوری کوتاهی و بی دوامی زندگی و گذر سریعِ امور، نشات می گیرد. لحظه ای همسر یا فرزندی دارید و لحظه ی بعد ندارید؛ لحظه ای تصور می کنید که زندگی جاودان است و لحظه ای بعد پی به اشتباه خود می برید؛ یک روز از پیاده روی روزانه ی خود لذت می برید و روز دیگر به دلیل وقوع تصادفی این امر، ناممکن می شود. یک روز خانه ای دارید ولی روز دیگر طعمه ی آتش می شود.

حتما نکته را دریافتید. به طور مسلم دو شیوه ی مشخص نگرش به این زندگیِ بی اطمینان و بی دوام وجود دارد. یک احساس شکست . ترس از تغییرات ناگزیر که تغییرات دردناک را نیز شامل می شود و دیگری دیدی مثبت است که بی دوامی و بی اطمینانی به زندگی را عاملی برای سپاس گذاری بدانید.

ما با خانه ی خود بسیار آشنا هستیم و وقت زیادی را در آن صرف می کنیم، به همین دلیل بها ندادن به خانواده، دارایی ها، محیط زندگی، تنهایی، امنیت، راحتی و سایر امکاناتی که منزل برای ما فراهم می کند، آسان است و به همین دلیل دشوار به نظر می رسد که دائم به خود یادآوری کنیم که از داشتن یک خانه ی هرچند کوچک، چقدر خوشحال هستیم.

ما برای تفکر و در صورت امکان بیان حق شناسی خود از نقش مهمی که خانه در زندگی ما ایفا می کند، به زمان (شاید چند دقیقه) احتیاج داریم. به جای آنکه پس از شنیدن اخبار ناگوار، ارمغان زندگی را مغتنم شماریم، اگر از هم اکنون آن را جزء لازم و مکمل زندگی خود بدانیم، تجربه ای شادتر از همیشه در زندگی و خانه ی خود خواهیم داشت.

امتحان کنید. مطمئن هستم بیش از حد تصور خود سپاس گزار می شوید.

(منبع: از کاه کوه نسازید، دکتر ریچارد کارلسون)

ادامه ی مقالات خانواده ی موفق را دنبال کنید…