هنگامی که کالایی جدید می خرید، کالای قدیمی را ببخشید

هنگامی که کالایی جدید می خرید، کالای قدیمی را ببخشید

اجرای این روش در زندگی انفرادی آسان است. اما چنانچه با همسر یا هم اتاقی زندگی می کنید، اجرای این روش مشکل تر می شود و داشتن یک خانواده، اجرای آن را بیش از پیش مشکل می گرداند.

مشکل انباشته کردن بیش از حد، احساس استرس و درماندگی در مورد محل قرار دادن وسایل و یافتن آنها را به دنبال دارد. احساس خفقان ناشی از این امر بر روان تاثیر منفی دارد و متعاقب آن فرد، مستعدِ احساس استرس و تحرک پذیری می شود.

حقیقت آن است که بیشتر ما از کل ظرفیت فضای موجود انبار خانه ی خود استفاده می کنیم و حتی اگر دو یا سه انبار در آپارتمان خود داشته باشیم هم بی تردید، همه ی آنها را پر می کنیم. حتی تعدادی از مردم در بیرون از منازل خود برای فراهم کردن فضای مورد نیاز، انبارهایی اجاره می کنند.

دلایل جمع آوری اشیا متفاوت است، از جمله نگرانی از اینکه روزی به آنها نیاز پیدا کنیم یا طبق عادت از دور ماندن از شخصی یا محلی خاص، احساس دلتنگی کنیم.

راه حل این مساله در صورت حفظ قدری نظم و ترتیب، آسان و موثر است. یک دفعه که قبول کنید از کل فضاهای موجود استفاده کرده اید، باید عهد کنید که وقتی کالایی وارد خانه می شود، کالایی دیگر خارج شود.

مثلا فرض کنید که دختر پنج ساله ی شما دو عدد خرس کوچک هدیه گرفته است. شما و دخترتان باید تصمیم بگیرید یکی از عروسک هایی را که به نحوی با آن دو خرس کوچک مقایسه کردنی است، از خانه خارج کنید تا فضای لازم برای قرار دادن خرس های جدید فراهم شود.

انجام این اصل پیامدهای مختلفی را به دنبال خواهد داشت:

• اول، مقدار خرده ریزهای منزل شما به طور کامل تحت کنترل تان قرار می گیرد و در کنار آن هزینه های زندگی شما کاهش پیدا می کند. چراکه این سیاست شما را وادار می کند درباره ی خرید وسایل جدید دو دقیقه فکر کنید، زیرا می دانید در قبال آن باید از وسیله ی دیگری دست بکشید.
• دوم، با این کار برای فرزند خود الگویی می شوید تا فرزندان شما به شریک کردن افراد محتاج در وسایل و کالاهای خود، اهمیت دهند. ما می توانیم به آنها توضیح دهیم که کودکان بسیاری اسباب بازی ندارند و با خارج کردن تعدادی از وسایل خود از منزل و بخشیدن آنها به این کودکان، زندگی آنان را روشن تر و شادتر می کنیم.

به طور مسلم این اصل استثناهایی هم دارد. مثلا اگر اثاث کافی در منزل ندارید، خلاص شدن از وسایلی که واقعا مورد نیاز هستند، احمقانه به نظر می رسد یا اگر واقعا به شلواری نیاز دارید یا کودک تان فقط تعداد معدودی اسباب بازی دارد، بی تعارف احتیاجی به اعمال این سیاست نیست.

به هر حال تصور می کنم این اصل را در همه ی این موارد دوست داشتنی بدانید و از نداشتن منزلی شلوغ و اطلاع از این مطلب که سایر مردم محتاج از وسایل دست و پا گیر شما استفاده می کنند، لذت خواهید برد. این راه حلی بسیار موثر و ساده برای یک مشکل عمومی است.

(منبع: از کاه کوه نسازید، دکتر ریچارد کارلسون)

ادامه ی مقالات خانواده ی موفق را دنبال کنید…