نقش مدیر در توازن کار و زندگی شخصی

توازن میان کار و زندگی شخصی چیزی نیست که به خودی خود اتفاق بیفتد. باید برای به دست آوردن آن دست به کاری بزنید، و در جایگاه مدیر، کارکنان را تشویق کنید تا آن‌ها پیگیر موضوع باشند. اما اول از همه، باید نشانه‌های عدم توازن کار و زندگی شخصی را در شرکت یا واحد خود بشناسید:

• شرکت شما(حتی شما به عنوان مدیر) با کار طوری رفتار می‌کند که گویی کار در زندگی کارکنان بر همه چیز مقدم است.
• ساعات طولانی کار کردن نشان افتخار است.
• کارکنان معمولاً به خاطر کارشان به تعهدات خانوادگی عمل نمی‌کنند.
• کارکنان به دلیل پاسخگویی به شرایط خارج از کنترل بیرون از محل کار، مثل بیماری فرزندشان، سرزنش می‌شوند.
• اگر کارمند با یک کیف پر از کارهای باقیمانده، محل کار را ترک نکند، احساس گناه می‌کند.

شما به عنوان مدیر، مثل رهبر ارکستر در محل کار خود هستید که نوای واحد خود را تنظیم می‌کنید؛ با اسوه قرار دادن خود باید رهبری کنید. اگر طوری رفتار کنید انگار بیرون از محل کار زندگی دیگری ندارید، کارکنان فکر می‌کنند آن‌ها هم برای پیشرفت باید همین رفتار را داشته باشند. اما اگر نشان دهید به زندگی شخصی‌شان احترام می‌گذارید، با احترام به زندگی شخصی خود، و همراهی با آن‌ها در شرایط خاص خانوادگی، به ایجاد توازن میان کار و زندگی شخصی‌شان کمک می‌کنید.

گاهی اضافه کاری ماندن اشکالی ندارد، به شرطی که گاه به گاه باشد. اما اگر تبدیل به چیزی عادی شود، با خطر از دست دادن کارکنانی که از پا در می‌آیند و همچنین با فشار کاری زیاد بر کارکنان، مواجه خواهید شد.

شما به عنوان مدیر، می‌توانید لزوماً بدون قربانی کردن بهره‌وری، انعطافی که در کار نیاز دارند به آن‌ها ارائه دهید؛ در واقع، نتیجه ممکن است دقیقاً عکس این باشد و حتی بهره‌وری افزایش یابد. قراردادهایی که به کارمند امکان می‌دهد به وظایف شغلی در کنار وظایف شخصی خود عمل کند، در دنیای امروز تجارت به امتیاز شرکت‌ها نسبت به هم و ابزاری قوی برای جذب نیرو و استخدام تبدیل شده است.

(منبع: ایجاد انگیزه در کارکنان ترجمۀ حسام سعیدی)