سوق دهندگان : دیگران را خشنود کن و سختکوش باش
سوق دهندگان : دیگران را خشنود کن و سختکوش باش
- دیگران را خشنود کن
کلمات: شخصی که در حالت «دیگران را خشنود کن» می باشد اغلب ساختار جمله ای «هیجانی – ولی – سرخوردگی» را دارد که در مطالب قبلی به عنوان نشانه ای برای پیش نویس «بعد از» مورد بررسی قرار دادیم.
«من واقعا از چیزهایی که به من آموختید لذت بردم، ولی نمیدانم آیا چیزهایی را که گفتید به یادم خواهند ماند.»
«چه مهمانی فوق العاده ای! ولی میدونم که صبح روز بعد از دماغم در می آید.»
او اغلب از کلمات و عبارات پرسشی مانند اینها استفاده می کند خیلی خوب؟ هوم؟ قبول داری؟ چه جوری؟
لحن صدا: صدای بلند و تیز، جیغ مانند، که معمولا تن صدا در آخر جمله بالا می رود.
ژستها و حرکات بدنی: دستها به طرف جلو دراز می شوند و معمولا کف دست به سمت بالاست. سر را هم تکان می دهد.
حالات بدنی: شانه ها بالا کشیده و به طرف جلو خم می شود. کلا به طرف شخص مقابل خم می شود.
حالات چهره: شخصی که در حالت دیگران را خشنود کن قرار دارد بیشتر اوقات در حالی که صورتش کمی به طرف پایین خم شده به شما نگاه می کند. بنابراین او نیاز دارد که شما را از پایین به بالا بنگرد و ابروهایش را بالا ببرد. در عوض این بدان معناست که پیشانی او در خطوط افقی چین می خورد. در عین حال او دهان خود را به شکلی درمی آورد که حالتی شبیه به لبخند دارد. به هر حال، اگر آنرا با یک لبخند که ناشی از سوق دهنده ای نباشد مقایسه کنیم، حالت چهره ها ناشی از سوق دهنده دیگران را خشنود کن کشیده و سفت دندانهای بالایی پیدا می شدند و گاهی اوقات دندانهای پایینی هم پیدا می شوند.
- سختکوش باش
کلمات: شخصی که در وضعیت سختکوش باش بسر می برد اغلب از لغت «سعی» استفاده می کند.
«چیزی که سعی میکنم به شما بگویم این است که…»
«من سعی خود را می کنم و آنچه را که در موردش به توافق رسیدیم انجام خواهم داد.»
لغت «سعی» وقتی که در این وضعیت خاص به کار می رود همیشه این مفهوم را منتقل می کند «من به جای اینکه آن کار را عملا انجام بدهم، سعی میکنم که انجام بدهم.»
لغات معمول دیگر مانند اینها هستند: مشکل، نمی توانم، چی؟ این دیگه چیه؟، خیلی سخته که…، و صداهای پرسشی نظیر هوم؟ اه؟
لحن صدا: شخص گاهی اوقات عضلات گلوی خود را کشیده و منقبض می کند به گونه ای که صدایش گرفته و خفه به نظر می آید.
ژستها و حرکات بدنی: اغلب یک دست در کنار چشمها و یا یک گوش گذاشته می شود، مانند این است که شخص سعی میکند چیزی ببیند یا بشنود. دستها نیز ممکن است در یکدیگر قفل بشوند.
حالات بدنی: همانند وضعیت دیگران را خشنود کن، شخصی که در حالت سختکوش باش قرار دارد اغلب به طرف جلو خم می شود. دستها ممکن است روی زانوها قرار گیرند. وضعیت کلی حالت خمیده و قوز کرده است.
حالات چهره: یک نشانه معمول برای وضعیت سختکوش باش این .که شخص پیشانی و ابروهای خود را بالا می برد به نوعی که دو خط عمودی در بالای بینی ظاهر می شود. چشمها و گاهی تمامی صورت کن است به سمت بالا کشیده شود و چین های ریزی بردارد.
منبع: (تحلیل رفتار متقابل، یان استورات/ون جونز)
ادامه ی مقالات تحلیل رفتار متقابل را دنبال کنید…
دیدگاهتان را بنویسید