چطور مدارس رویای سرمایه داری را از بین می برند

چطور مدارس رویای سرمایه داری را از بین می برند

متاسفانه اغلب آدمها فرق بین مدیران سرمایه داری و سرمایه دارهای واقعی را متوجه نمی شوند. مدیران ارشدی را تصور کنید که پول های هنگفتی را به جیب زده اند؛ آن هم در حالی که میلیونها نفر، شغل، خانه و بازنشستگی شان را از دست داده اند. آیا این همان چیزی ست که مدارس ما به بهترین و باهوش ترین جوان های ما آموزش میدهند؟ باز هم جواب مثبت است. مدارس ما سرمایه داری را بدنام کرده اند؛ چون چیزی که آنها آموزش می دهند، سرمایه داری واقعی نیست. متاسفانه اغلب والدین افتخار می کنند که «جانی» یا «سوزی» کوچکشان با بهترین رتبه فارغ التحصیل می شوند و در سن ۲۶ سالگی با حقوقی بالا در یکی از پانصد شرکت مجله فورچون استخدام می شوند و شروع می کنند به بالا رفتن از نردبان شرکت. اغلب والدین متوجه نیستند و اهمیتی نمی دهند که فرزندان شان، جای تبدیل شدن به یک سرمایه دار واقعی، یعنی کارآفرین هایی مثل استیو جابز یا توماس ادیسون، به یک مدیر سرمایه داری تبدیل شده اند. حالا ما به این خاطر، بحران جهانی داریم که:

• مدارس، جای تمرکز بیشتر روی بخشش و خیرخواهی، بر حرص و طمع تمرکز می کنند.

• مدارس یاد میدهند چقدر پول می توانم به دست آورم؟ آن هم جای این که یاد دهند:
با خدمت کردن به دیگران چقدر پول می توانم به دست آورم؟

• مدارس می آموزند که چگونه یک شغل پردرآمد پیدا کنیم؛ آن هم جای این که آموزش دهند چگونه شغل های پردرآمد ایجاد کنیم. مدارس راه بالا رفتن از نردبان شرکت را می آموزند؛ آن هم جای این که یاد دهند چگونه شرکتها و نردبان های سازمانی ایجاد کنیم.

• در مدارس به جای داشتن استقلال مالی، درباره ی امنیت شغلی آموزش داده میشود و به همین خاطر است که بیشتر کارمندها با ترس از دست دادن شغل شان زندگی می کنند.

• مدارس درباره ی پول، چیزهای خیلی کمی یاد میدهند و این باعث شده است که حالا در ایالات متحده، میلیون ها نفر معتقد به برنامه های حمایتی باشند؛ مثل بیمه ی تامین اجتماعی، بیمه ی عمر و ….

منبع: چرا دانش آموزان ممتاز برای دانش آموزان ضعیف کار می کنند (رابرت کیوساکی)