چشم ها به شیوه های دیگری نیز سخن می گویند
یک شیوه ی خوب در زبان بدن ، برای نشان دادن نگرشی شاد و دوستانه، چشمک زدن است. این عمل همچنین به این معناست که لازم نیست هر آنچه می گویید جدی گرفته شود. افرادی که باهم سر و سری دارند نیز چشمک های دسیسه کارانه به یکدیگر می زنند.
مسلما همه ی روابط، شاد و دوستانه نیستند و یک نشانه ی آن تعداد پلک زدن های دو طرف رابطه است. به طور متوسط، افراد بسته به شرایط ذهنی و فعالیتی که در آن درگیرند، در هر دقیقه بین شش تا هشت بار پلک می زنند.
اگر تا به حال در یک مکالمه، چشمان طرف مقابل تان هنگام صحبت طولانی تر از حالت معمول بسته شده و او با این حرکت سدی در مقابل شما و خود قرار داده است، می دانید این حرکت تا چه حد آزار دهنده است. این افراد به جای شش تا هشت بار پلک زدن در هر دقیقه، در تلاشی ناخودآگاه برای نگاه نکردن به شما چشمان خود را می بندند.
برخی افراد احساس می کنند بستن چشم ها به آنها کمک می کند تا بر روی آنچه می گویند بهتر تمرکز کنند. با حال، این حرکت ممکن است به این علت انجام شود که شخص از طرف مقابل خسته شده یا علاقه ای به صحبت هایش ندارد. شاید هم به این دلیل که شخص خود را از طرف مقابل بالاتر می داند. باورش سخت است، اما احتمال دارد اینگونه باشد. انجام این رفتار، به هر دلیلی، گستاخانه و زننده است.
به تازگی یک کارگاه آموزشی را برگزار کرده ام، درست حدس زدید: کارگه آموزشی زبان بدن. یک روز یکی از شرکت کنندگان گفت که شما گاهی هنگام صحبت چشمان تان را طولانی تر از حالت معمول می بندید. قبل از آنکه او این موضوع را به من تذکر دهد از این عادت خود آگاه نبودم.
وقتی خوب فکر کردم متوجه شدم به این دلیل چشمانم را کمی بیشتر از حالت عادی می بندم که همزمان هم فکر هم صحبت می کنم؛ درست مثل وقتی که می خواهم به سوالات پیش بینی نشده پاسخ دهم. با بستن چشمانم هر گونه حواس پرتی را از خود دور می کنم. اکنون که از این رفتار باخبر شده ام می توانم آگاهانه آن را کنترل کنم.
فهمیدم به جای آنگه همزمان با فکر کردن صحبت کنم، بهتر است به طرف مقابل نگاه، و کمی مکث کنم و سپس به او پاسخ دهم و مسلما این شیوه در برقراری ارتباطی مثبت، موثرتر است.
(منبع: زبان بدن به زبان آدمیزاد، الیزابت کونکه)
ادامه ی مقالات زبان بدن را دنبال کنید…
دیدگاهتان را بنویسید