معنی دست به سینه شدن در زبان بدن

معنی دست به سینه شدن در زبان بدن

در دوران کودکی هر زمان که احساس خطر و نا امنی می کردید، احتمالا پشت لباس مادر یا وسایل خانه پنهان می شدید. وقتی به سن پیش دبستانی رسیدید با روی هم انداختن و فشردن بازوان روی سینه، سدِ دفاعی خود را ایجاد کردید. در دوران نوجوانی احتمالا این حرکت را کمی آزادانه تر و راحت تر انجام می دادید و علاوه بر آن پاهای تان را روی هم می انداختید تا خونسرد به نظر برسید و کمتر جلب توجه کنید.

حرکت روی هم انداختن بازوان در سراسر جهان وجود دارد و نشان دهنده ی یک موضع دفاعی است. این حالت نه تنها بعنوان سپری دفاعی در مقابل حمله ای احتمالی به کار می رود، بلکه علامت یک موقعیت تغییر ناپذیر است که به شما می گوید این شخص تغییر موضع نمی دهد.

اگر مردی از نظر یک زن جذاب باشد، دست هایش را در یک موقعیت باز قرار می دهد؛ ولی در برابر مردانی که زشت و پرخاشگر جلوه می کنند، بازوانش را روی هم می اندازد.

همچنین اگر احساس اضطراب یا عدم اعتماد به نفس کنید، احتمالا بازوهای تان را روی هم می اندازید. این حرکت هنگامی که در جمع افراد غریبه حضور دارید و نیز در آسانسورها، جلسات عمومی یا هنگامی که منتظرید سوار هواپیما شوید یا در جایی احساس ناامنی یا نگرانی یا ترس کنید بسیار دیده می شود.

کسانی که می گویند به این دلیل دست به سینه می شوند که راحت باشند، درست می گویند. هر حرکتی که با نگرش فرد هماهنگ باشد، باعث راحتی می شود. بنابراین اگر در کسی احساسات منفی یا تدافعی یا هر احساس ناراحت کننده ی دیگری وجود داشته باشد، حتی اگر از آن آگاه نباشد، برای او عادی است که بازوانش را روی هم بیندازد.

اگر شخص احساس راحتی کند و نسبت به خود احساس خوشایندی داشته باشد، دستانش را در موقعیت باز که منعکس کننده ی تفکراتش است قرار می دهد.

تفسیر یک پیام به گیرنده ی آن بستگی دارد. مطالعات نشان می دهد که مردم نسبت به حالت دست به سینه واکنش منفی نشان می دهند. حتی اگر فرد در آن حالت احساس خوبی داشته باشد، از نظر مردم این حرکت تدافعی است. بنابراین به جز در زمانی که می خواهید مخالفت خود را با چیزی نشان دهید یا نمی خواهید درگیر کاری شوید، دست های تان را در موقعیت دیگری قرار دهید.

وقتی در یک جمع، بازوان خود را روی هم می اندازید، خیلی زود می بینید که دیگران نیز همین حالت را به خود می گیرند. القای این حالت به دیگران کار ساده ای است، اما وقتی اکثریت جمع این موضع را به خود می گیرند، برقراری ارتباطی راحت، با آنها مشکل است.

اکثر مردم وقتی با اتفاقاتی که در اطراف شان می گذرد مخالفند، بازوان شان را روی هم می اندازند. یک نگرش ممکن است منجر به حرکت یا حالت خاصی شود که آن احساس را منعکس کند. تا وقتی آن حالت را به خود گرفته باشید، نگرش مربوطه در شما باقی می ماند. بنابراین اگر می خواهید کسی که بازوانش را روی هم انداخته است حالتش عوض شود، کاری را برای انجام دادن به او بدهید یا از او بخواهید چیزی را نگه دارد.

به این ترتیب او مجبور می شود که دست هایش را باز کند و به سمت شما متمایل شود. این باعث می شود که وضعیت منفی اش تغییر کند و حالت بازتری به خود بگیرد که به نوبه ی خود منجر به نگرشی بازتر می شود.

(منبع: زبان بدن به زبان آدمیزاد، الیزابت کونکه)

ادامه ی مقالات زبان بدن را دنبال کنید…