شیوه های ضعیف مدیران

شیوه های ضعیف مدیران

ابتدا بهتر است به مشکلات بپردازیم. در اینجا به دام هایی اشاره می کنیم که مدیران به خاطر ضعف و فقدان آگاهی، درون آنها افتاده اند.

رَدای مدیریت

این ضعف مدیریتی ناشی از دیدگاه کارفرما نسبت به جایگاه خود است. اغلب مدیران به مسئول جدید آموخته اند که نقشی درخور یک مدیر را ایفا کند. چنین مسئول هایی صبح زود از خواب بیدار می شوند، چنان قیافه ی رئیس را به خود می گیرند که انگار ردای با ابهت یک مدیر را فقط بر تن او کرده اند.

بعضی از مدیران احساس می کنند در برخوردها باید تنها یک لبخند سرد، بر لب داشته باشند و بعضی از آنها خیال می کنند، وظیفه دارند نقش یک مدیر فروش پر طاقت و صمیمی را بازی کنند. ما در جاهای مختلف بر حسب رتبه و جایگاه مدیر، رفتارهای متفاوتی از آنها می بینیم.

این رفتارها به ظاهر مدیریتی و چنگ زدن به مقامی که همراه دارد نه تنها به موسسه کمکی نمی کند، بلکه به آن آسیب هم می رساند. بنابراین اکثر موارد، چنین رفتاری نتیجه ی معکوس دارد و به کارمندان تفهیم می نماید که آن مسئول نمی تواند کار خود را خوب انجام دهد و برای ایفای نقش خود به تدارکات دور و اطراف نیاز دارد.

مدیریت گروهی

بسیاری از مدیران سعی می کنند در یک زمان، با تمام کارمندان خود در ارتباط باشند، تا از برخورداهای شخصی تهدیدآمیز پرهیز کنند. چنین شیوه های ضعیفی شکل های متفاوتی دارد.

مدیریت از طریق برقراری جلسات کارمندان: مدیران جاه طلب به تدریج درون این تله می افتند. آنها به راستی عقیده دارند که جلسه های هفتگی و ماهانه با کارمندان، بزرگ ترین فرصت برای اعمال ریاست است. آنها در طول این جلسه ها آموزش های خود را به رخ می کشند، اطلاعات را رد و بدل می کنند، بعضی از مشکلات را رفع می کنند و حتی کارکنان را تشویق می کنند، اما آنها نمی توانند مدیریت کارآمدی داشته باشند.

حمله به بی گناه و گناه کار: مدیرانی که می خواهند با فرستادن نامه های پر حرارت، یا اظهار عصبانیت خود، از راه دور، از رویارویی با کارمندان پرهیز کنند، همواره در جلسه های خود بی گناه و گناه کار را همراه با هم مورد حمله قرار می دهند. دیگر مهم نیست سخنن شما با این حمله همراه باشد: “و شما مقصران می دانید که من درباره ی چی صحبت می کنم.” زیرا در این طور نشست ها افراد مقصر به گفته ها بها نمی دهند، در حالیکه افراد بی گناه، خیلی مایوس و بی انگیزه جمع را ترک می کنند.

به اسم خواندن کسی در انظار عمومی: به نام خواندن یک نفر که کار اشتباهی انجام داده، در انظار عمومی اگر وضعیت را هم بدتر نکند، بسیار نامناسب است. این حرکت نه تنها باعث افزایش فاصله ی ارتباطی بین شما و کارمندها می شود، بلکه باعث می شود احترام خود را از دست بدهید.

انتقاد از افراد در انظار دیگران نه تنها ضعف شخصی مدیر را نشان می دهد، بلکه ظلم محض است. این کار علاوه بر رنجش فرد خاطی، باعث ایجاد احساس اضطراب و ناامنی در بقیه ی افراد می شود. همه احساس تهدید می کنند و میزان بهره وری پایین می آید.

روش مدیریت، یک موضوع متقابل است و اگر شما به طور حضوری موضوع را به خود مخاطب بگویید، هیچ کس شک نمی کند که هدف مدیر کیست، بعلاوه چنین برخوردی باعث می شود، شما ریشه ی مشکل را بیابید.

(منبع: ۱۳ اشتباه مهلک مدیران، رابرت مارویل)

ادامه ی مقالات راهکارهای مدیریتی را دنبال کنید…