سر و صداها را به آرامش تبدیل کنید
سر و صداها را به آرامش تبدیل کنید
برای خراب کردن روزی آرام در خانه، هیچ کاری به اندازه ی مسابقه ی ایجاد سر و صدای فرزندان خانواده موثر نیست. کسانی که این مورد را تجربه کرده اند، دقیقا متوجه منظور من می شوند.
من اولین دفعه این حالت را کمی پس از سالروز تولد دو سالگی دختر کوچکم تجربه کردم. هنگامی که درگیری بین دخترانم رو به وخامت گذاشت، یکی از دوستان گفت: “بهتر است به چنین صحنه هایی عادت کنی.” حق با او بود. اگر تعداد فرزندان خانواده بیش از دو تن باشد این سر و صداها واقعیتی از زندگی می شوند.
سوال مهم این نیست که آیا اصولا این اتفاق روی می دهد یا نه، بلکه باید پرسید بهترین و عاقلانه ترین روش برخورد با آن چیست؟
به نظر من بهترین روش برای والدین، مادرها و پدربزرگ ها، پرستاران و مراقب های کودکان، این است که یک بار برای همیشه آرامش را برقرار کنند. می دانم که گفتن از عمل کردن آسان تر است؛ اما آیا راه دیگری هم وجود دارد؟!
دو دلیل برای آرام کردن بحث ها وجود دارد:
- دلیل اول: با دخالت خود در آشوب ها، وضع را از آنچه که هست بدتر می کنید. مثلا اگر دو فرزند شما در حال بحث باشند و شما خود را درگیر آن بحث کنید یا خیلی سریع واکنش نشان دهید، هم با مشکل درگیری و بحث های آنان و هم با عوارض واکنش های خود، از قبیل فشار خون بالا، افکار منفی، احساسات آشفته و درهم مواجه می شوید. وقتی وارد درگیری های فرزندان خود می شوید گویا به آنها اعلام جنگ کرده اید. این رفتار بحث و درگیری را از کنترل خارج می کند و موجب بزرگ شدن مسائل کوچک می شود.
- دلیل دوم: هنگامی که وارد بحث ها و درگیری ها می شوید، در واقع مشوق آن به نظر می رسید و با ارئه ی الگویی سست، پیامی اشتباه را به فرزندان خود منتقل می کنید. در مجموع، وقتی با رفتار خود چیزی خلاف آرامش را نشان می دهید چگونه می توانید از آنان تقاضا کنید که “آرامش” را برقرار کنند؟ در این گونه موارد واکنش شما، آنان را ترغیب می کند که در این درگیری شما را وارد جبهه ی خود کنند. واکنش های شما، آتش این جنجال ها را شعله ورتر می کند.
در مقابل، اگر بعنوان یک وظیفه این جنجال و درگیری را به آرامش تبدیل کنید، در واقع آتش آن را خاموش کرده اید. در حقیقت بین بی طرف ماندن و ایجاد آرامش از سویی و قدرت تحمل درگیری دیگران از سوی دیگر، رابطه وجود دارد.
بدیهی است که بارها یا خواسته اید یا مجبور بوده اید در مسابقات روزمره ی سر و صداها و درگیری ها دخالت کنید تا آنان را به اتحاد و یگانگی راهنمایی و غائله را به صلح ختم کنید. این موردی است که بیشتر اوقات پیش می آید، به همین دلیل ابتدا باید بپذیریم که این امر می تواند راهی به سوی زندگی آرام تر باشد.
وقتی در چنین شرایطی درگیری ها را به صلح تبدیل می کنید و سر و صداها را می خوابانید، در واقع الگویی برای شرکت نکردن در درگیری ها و واکنش نشان ندادن به حساب می آیید. اگر بتوانید قدری از درگیری های فرزندان دور بمانید و با آنها کنار بیایید، آنها خیلی سریع این روش را خواهند آموخت.
(منبع: از کاه کوه نسازید، دکتر ریچارد کارلسون)
ادامه ی مقالات خانواده ی موفق را دنبال کنید…
دیدگاهتان را بنویسید