سازماندهی زمان در تحلیل رفتار متقابل: فعالیت ها
سازماندهی زمان در تحلیل رفتار متقابل: فعالیت ها
خانمی که در گروه روبروی من نشسته، سر صحبت را باز می کند:
«مدتیه وقتمان صرف این می شود که درباره این که قرار است اینجا چکار کنیم صحبت کنیم و آخرش هم نفهمیدیم که می خواهیم چکار کنیم. من یک نظر دارم. چطوره که به مدت دو دقیقه درباره کارهایی که می تونیم انجام بدیم به سیال سازی ذهن بپردازیم و سپس رأی گیری کنیم و یکی از اون کارها را انجام بدیم.»
نفر پهلو دستی پاسخ داد: «فکر می کنم نظر خوبیه، من میرم پای تخته و نظرات رو یادداشت می کنم.» افراد گروه موافقت می کنند و یکی یکی نظرات خود را بیان می کنند.
حال ما در حال فعالیت هستیم. ارتباط بین افراد گروه به سمت رسیدن به هدف است نه تنها حرف زدن در مورد آن. این است فرق بین وقت گذرانی و فعالیت. در فعالیتها انرژی افراد به سوی یک نتیجه عملی و عینی هدایت می شود.
ما در سر کارمان احتمالا بیشتر اوقات را در حالت فعالیت به سر می بریم. مثالهای دیگری که می توان به آنها اشاره کرد عبارتند از:
تعمیر وسایل منزل، عوض کردن بچه یا نوشتن چک. همچنین شخصی که به طور جدی به ورزشی خاص می پردازد و یا به سختی تلاش می کند که نوازنده ماهری شود، فعالیتی را انجام می دهد.
«بالغ» حالت نفسانی حاکم و افضل در فعالیتهاست. این پیامد این واقعیت است که فعالیتها به دستیابی هدفهای این زمانی این مکانی مربوط می شوند. گاهی اوقات در فعالیتها از قوانین و مقررات خاصی پیروی می کنیم. در چنین مواقعی به حالت نفسانی کودک مطیع و سازگار، مثبت یا «والد» مثبت می رویم.
نوازشهای حاصله از فعالیت، نوازشهای شرطی مثبت و یا منفی هستند. و معمولا در انتهای فعالیت به خاطر این که کار خوب و یا بد انجام یافته است با تأخیر داده می شوند. میزان ریسک و خطرات روانی که در فعالیتها وجود دارد می تواند بیشتر و یا کمتر از وقت گذرانی باشد که البته به ماهیت هر یک از آنها بستگی دارد.
منبع: (تحلیل رفتار متقابل، یان استورات/ون جونز)
ادامه ی مقالات تحلیل رفتار متقابل را دنبال کنید…
دیدگاهتان را بنویسید