احساسات ناخوشایند

احساسات ناخوشایند

شکی نیست که همه ی نگاه ها گرم و دوستانه نیستند. اغلب اوقات نگاه به تنهایی می تواند نارضایتی را نشان دهد. چشم های ریز و دکمه ای، چشم های ماری و نگاه های غضب آلود نشانه ی حتمی مخالفت یا عدم تاییدند. اگر فردی بیش از دو سوم زمان به شما خیره شود و مردمک چشم هایش منقبض باشد، مطمئن باشید مورد خشم و غضب او قرار گرفته اید.

با این حال اگر بتوانید نگاه تان را برای چند ثانیه بیش از حد معمول بر روی فرد نگه دارید بدون آنکه جای دیگری را نگاه کنید، می توانید پیام مخالفت خود را منتقل کنید.

وقتی عصبانی هستید یا حس و حال خوبی ندارید، مردمک چشم های تان منقبض می شود و در نتیجه چشم ها خشک و سرد به نظر می رسند. یک لبخند مصنوعی بزنید و به آنچه می خواهید برسید. اگر از اتفاقات دوروبرتان راضی نیستید و در عین حال نمی خواهید دیگران متوجه شوند، بهتر است عینکی تیره به چشمان تان بزنید تا احساسات خود را مخفی کنید.

نشان دادن تسلط

فردِ مقتدر، صاحب قدرت و اختیار است. او فرمان می دهد و قدرت را در دست دارد و روی دیگران تاثیر گذار است. شخص مقتدر همچنین مسئولیت هایی دارد.

زبان بدن این افراد قاطع و گاهی اوقات آزار دهنده است. افرادی که در موقعیت قدرت قرار دارند با اعتماد به نفس کامل از ارتباط چشمی استفاده می کنند. آنها از خود مطمئن اند، در نتیجه حرکات چشم شان آرام است. آنها به راحتی به دیگران برای مدت طولانی نگاه می کنند و در عین حال مراقبند که به طرف مقابل خیره نشوند؛ چراکه با این کار کمی عصبانی یا گستاخ به نظر می رسند.

نگاه کردن به دو روش انجام می شود: نگاه کردن به شخص یا به سمتی غیر از او. هر دو نوع نشان دهنده ی تسلط و قدرت اند. افرادی که کنترل رابطه را در دست دارند، تسلط خود را از طریق انتخاب زمان و مدت نگاه به شخص مقابل نشان می دهند.

اگر می خواهید قوی و مسلط به نظر برسید، کمی چشما تان را تنگ کنید. دونالد ترامپ، استاد نگاه های تند و خشن است. نگاه آنی رابینسون در فیلم ضعیف ترین ارتباط نیز از همین نوع است. کلینت استیوود در فیلم عزیز یک میلیون دلاری از این حالت چشم برای بیشترین تاثیر گذاری استفاده کرده است.

در هنگام گفتگو نیز، شخص غالب و مسلط موقع صحبت کردن بیش از موقع گوش کردن به فرد مقابل نگاه می کند. کسی که صحبت می کند، کنترل مکالمه را در دست دارد. گوینده ی مسلط به شنوندگان شان نگاه می کند تا مطمئن شود که به او توجه می کنند و نمی خواهند حرفش را قطع کنند.

با وجود این، همین فرد در زمان گوش کردن تسلط خود را از طریق کم نگاه کردن به گوینده منتقل می کند تا نشان دهد که علاقه ای به چاپلوسی فرد مقابل ندارد و به زودی نقشش را از او می گیرد.

(منبع: زبان بدن به زبان آدمیزاد، الیزابت کونکه)

ادامه ی مقالات زبان بدن را دنبال کنید…