چه مشاغلی مناسب دورکاری هستند؟

چه مشاغلی مناسب دورکاری هستند؟

اگرچه دورکاری را می‌توان به شیوۀ گروهی نیز انجام داد، اما مشاغل مناسب دورکاری به شغل‌هایی اطلاق می‌شود که یک فرد به تنهایی توانایی انجام دادن آن‌ها را داشته باشد. برای نمونه، مشاغل زیر از ویژگی‌های زیر برخوردار می‌باشد:

• به شکل فردی قابل هدایت و اجرا می‌باشند.
• نیازمند به آموزش، تعلیم و نظارت و بازرسی کمی می‌باشند.
• به زمان و مکان خاصی وابسته نیستند.
• نیاز به مواجهۀ رودررو با مشتری یا مدیر، دسترسی فیزیکی به منابع ثابت و به کارگیری اطلاعات محرمانه، ندارند.
• نتایج حاصل از آن را می‌توان به سادگی اندازه‌گیری کرد.
• لازمۀ انجام دادن آن‌ها، تفکر، برنامه‌ریزی، خواندن و نوشتن، پردازش لغات، متون، پژوهش، تحلیل و تفسیر داده‌ها و سایر کارهای اصطلاحاً کاغذ و مدادی، هستند.
• نیاز به اتصال به شبکۀ جهانی و محاورۀ مجازی دارند.

به طور کلی، با دورکاری می‌توان انعطاف بیشتر در دو متغیر مهم: یعنی؛ ((زمان)) و ((مکان)) را ممکن ساخت و این امکان را فراهم آورد که بعد از جابه‌جایی، کارکنان بتوانند کار یا شغل خود را حفظ و توازن بین خانواده و کار را با سهولت بیشتری برقرار سازند.

با دورکاری می‌توان در مناطق دورافتاده کار فراهم کرد و فرصت‌های کار را برای افراد توانجو و معلول، تقویت نمود. دورکاری باعث می‌شود نیاز کارکنان به خودمختار بودن در کار ارضا شود و با گریز از سیاست‌بازی‌های شغلی و اتلاف وقت زیاد برای رفت و آمد، بر کیفیت زندگی آنان، افزوده گردد. یکی از بزرگترین مزایای دورکاری برای کارفرمایان، افزایش بهره‌وری شغلی کارکنان است؛ زیرا با کاهش زمان رفت و آمد کارکنان به سازمان و رفع موانعی نظیر معطوف شدن توجه آنان به شرایط مسافرتی و آب و هوایی، زودتر به سرکار خود حاضر می‌شوند و این مزیت باعث می‌شود نیاز کارکنان به مرخصی‌های استعلاجی کاهش و انعطاف‌پذیری آنان در کار افزایش یابد.

علاوه بر این، دورکاری به کارفرمایان نیز اجازه می‌دهد تا کارکنان ارزشمند خود را حفظ کنند، به مجموعۀ گسترده‌تری از مهارت‌ها دسترسی یابند و از هزینه‌های سربار اداری بکاهند یا از نقل مکان به جای بزرگتر، خودداری کنند. کاهش رفت و آمدها با کاسته شدن از سطح انواع آلودگی‌های شهری، کاهش موارد گره‌های ترافیکی، صرفه‌جویی در مصرف انرژی همراه است و همین مزیت‌ها باعث می‌شود امکان حفظ محیط، بیشتر فراهم گردد.

با توجه به مطالب ذکر شده، پیش‌بینی می‌شود که در عصر دانش، دورکاری به صورت بخش عمده‌ای از شیوه‌های کاری درآید. بر این اساس، لازم است پدیدۀ دورکاری موشکافانه مورد بررسی قرار گیرد تا اثرات منفی آن کاهش یابد و امکان بهره‌مندی از حداکثر مزایای دورکاری، فراهم آید. برای این منظور، لازم است در این زمینه و به ویژه در رابطه با تجربۀ کشورهایی که دورکاری را به شیوه‌های درست و منطقی توسعه داده‌اند، مطالعات تطبیقی انجام گیرد.

(منبع: روان‌شناسی کار تألیف پروفسور محمود ساعتچی)