نشان دادن نا آگاهی با زبان بدن

نشان دادن نا آگاهی با زبان بدن

فرض کنید در اولین جلسه ی کاری روزتان حضور دارید. مطمئنید که می توانید پاسخگوی تمام سوالاتی باشید که رئیس از شما می پرسد. ناگهان یک سوال غیر منتظره پیش می آید و شما مانند حیوانی که در جاده با چراغ های ماشینی رو به رو می شود خشک تان می زند.

نمی خواهید ناآگاهی خود را نشان دهید؛ بنابراین حرکات تان را کنترل می کنید. با این همه، بیننده ای دقیق حرکات بسیار ریز شانه های شما را هنگامی که مانند لاک پشت، سرتان را برای لحظه ای در شانه های بالا رفته تان فرو می برید، تشخیص می دهد.

یک زن و شوهر مسن در لندن به شخصی نزدیک شدند تا مسیر قصر بکینگهام را از او سوال کنند. زبان مادری آنها انگلیسی نبود و به زحمت می توانستند منظور شخص را هنگام توضیح جزئیات مسیر متوجه شوند. آن فرد با نگاه کردن به آنها فهمید که چیزی از حرف های او نمی فهمند.

آنها شانه ها و دست های شان را به نشانه ی سردرگمی بالا برده و سرشان را کج کرده بودند؛ طوری که گویی این حرکت به آنها کمک می کرد منظور شخص را بهتر متوجه شوند. آن فرد با آرام صحبت کردن، به کار بردن واژه های ساده، اشاره به مسیر درست و حساب سرانگشتی مدت زمان رسیدن به آنجا، امیدوار بود که منظورش را به درستی متوجه شوند.

ابراز عدم تمایل به دخالت

شانه بالا انداختن علاوه بر اینکه به معنای متوجه نشدن و ناآگاهی و معذرت خواهی است، ممکن است عدم تمایل به دخالت را هم نشان دهد. به دلیل حرکات تسلیم آمیزی که موقع شانه بالا انداختن انجام می دهیم، فرو بردن سر در شانه ها، بیرون دادن کف دست ها به شکل یک سپر دفاعی، بالا بردن ابروها، کج کردن سر، این اعمال نشان می دهند که نمی خواهید درگیر چیزی شوید.

بالا بردن شانه ها یک حرکت فاعی است که به منظور محافظت از گردن که یکی از مهم ترین اعضای بدن است انجام می شود. با نگه داشتن کف دست ها به بیرون نشان می دهید که اگر چیزی برای پنهان کردن ندارید، می خواهید سدی میان خود و فرد مقابل ایجاد کنید.

اگر می خواهید بی طرفی خود را نشان دهید و قصد دخالت ندارید، دست تان را تا شانه بالا ببرید؛ طوری که کف دست رو به بیرون باشد و هر دو شانه را کمی بالا بیاورید.

(منبع: زبان بدن به زبان آدمیزاد، الیزابت کونکه)

ادامه ی مقالات زبان بدن را دنبال کنید…