مدیران میانی چه نقشی در سازمان دارند؟

مدیران میانی چه نقشی در سازمان دارند؟

در یک سازمان، معمولاً تعداد مدیران میانی از مدیران عالی بیشتر و از مدیران پایه(سرپرستان)، کمتر است. مدیران میانی مسئول پیاده‌سازی سیاست‌ها و برنامه‌های تصویب شده به وسیلۀ مدیران عالی و همچنین، مسئول نظارت، هماهنگی و کنترل فعالیت‌های مدیران سطوح پایه هستند. چون در سازمان‌های دولتی، پُست و سمت مدیران میانی غیرسیاسی تلقی می‌شود، و قاعده بر این است که با تحولات سیاسی دچار تغییر و تبدیل مکرر نشوند، بنابراین این دسته از مدیران را به ستون فقرات بدن آدمی، تشبیه کرده‌اند.

وظایف مدیران میانی در سازمان

وظایف مدیران میانی از جهات مختلف، با مدیران عالی و پایه، متفاوت است. برای مثال، فعالیت‌هایی نظیر؛ (۱) برنامه‌ریزی‌های میان مدت؛ (۲) تجزیه و تحلیل و ارزیابی فعالیت‌ها یا عملکرد مدیران ردۀ پایین؛ (۳) اظهارنظر در زمینۀ توانایی و آمادگی مدیران پایه جهت ارتقا به سطوح بالاتر و (۴) ارایۀ خدمات مشاوره‌ای به مدیران پایه، بر عهدۀ مدیران میانی است.

در شرایطی که نظام اداری یک کشور در وضعیتی بهینه باشد، مدیران میانی نقش مهمی را در جایگاهی که قرار گرفته‌اند، به عهده دارند. نمونه‌هایی از این نقش‌ها عبارتند از؛

• باعث می‌شوند مدیران عالی درگیر مسایل جاری سازمان نشوند و فرصت لازم برای طراحی و برنامه‌ریزی‌های راهبردی برای سازمان را از دیدگاههای مختلف(هدف، تولید، فن‌آوری، گسترش، مشتری و …)، داشته باشند.

• چون کمتر درگیر فعالیت‌های عملیاتی یا برنامه‌ریزی‌های راهبردی هستند، می‌توانند نقش قابل توجهی را در گسترش مدیریت علمی در سازمان، ایفا کنند.

• می‌‌توانند نظام ارتباطی دقیق و سالمی را در کلیۀ ابعاد سازمان برقرار سازند و اطلاعات دسته‌بندی شده را در اختیار مدیران عالی، قرار دهند.

• می‌توانند مشوق مدیران پایه برای تجزیه و تحلیل مشاغل کارکنان، جذب، انتخاب و به کارگماری کارکنان مورد نیاز سازمان، آموزش کارکنان و ارزشیابی عملکرد شغلی آنان باشند.

• می‌توانند با برقراری شبکه‌های ارتباطی مناسب بین واحدهای گوناگون سازمان، امکان بهره‌گیری مناسب از منابع سازمان را فراهم آورند.

• می‌توانند بخشی از اوقات کاری خود را به نظارت مستمر بر پروژه‌هایی اختصاصی قرار دهند که به وسیلۀ بخش خصوصی و به عنوان پیمان‌کار، انجام می‌گیرد.

• هرچند مدیران میانی با خواست‌های متنوع از طرف مدیریت عامل و مدیران پایه مواجه هستند و می‌باید مدیران پایه(عملیاتی) را با مدیران عالی ربط دهند؛ اما میزان مسئولیت‌هایشان با اختیار داده شده به آنان، همخوانی ندارد و از این بابت، با مشکلاتی مواجه هستند.

(منبع: روان‌شناسی مدیریت تألیف دکتر محمود ساعتچی)