عادت های کوچک اعصاب خورد کن را جدی نگیرید

عادت های کوچک اعصاب خوردکن را جدی نگیرید

از جهاتی هیچ جای تعجب نیست افرادی که با آنها زندگی می کنید، با عادت های رفتاری کوچک خود می توانند شما را تا حد جنون عصبانی کنند. مثلا روش غذا خوردن، نحوه ی استفاده از ابزارها، تنفس، کنار زدن مو با دست، آهسته تکان دادن پاها، کوبیدن پا روی زمین یا هر چیز دیگر، از جمله این عادت های رفتاری کوچک به حساب می آیند.

حال اجازه دهید با آن رو به رو شویم. هیچ انسان زنده ای را نمی توانید بیابید که عادت های رفتاری آزار دهنده نداشته باشد. من تعداد زیادی از آنها را دارم که خجالت می کشم با شما در میان بگذارم و اگر شما هم واقعا صادق باشید، مطمئنم می پذیرید تعدادی از آنها را دارید. اما علیرغم این عادت های رفتاری بی ضرر، به طور قطع صفات خوب هم دارید.

نکته اینجاست که همه ی ما انسان هستیم. حال اگر، تنها زندگی می کنید مجبور هستید با عادت های رفتاری کوچک خود کنار بیایید.اما اگر همسر و چند فرزند داشته باشید، یک دو جین عادت رفتاری وجود دارد که مرتب باید با آن مواجه شد و هر یک از ما تعدادی از آنها را داریم. انسان بودن داشتن عادت رفتاری است. دانستن این مطلب، موضوعی بزرگ است!

بسیاری از افراد از عادت های رفتاری خود و اعضای خانواده شان به سادگی آشفته می شوند. آنها تمام توجه خود را معطوف به آن می کنند و آرزوی محو شدنش را دارند. اما عاقبت چه می شود؟ امکان محو شدن آن عادت رفتاری مزاحم، به اندازه ی شانس پیروزی در مسابقات جام جهانی فوتبال است. صفر، هیچ.

بسیار خوب، شاید کسی یک در میلیون عادت رفتاری ناراحت کننده ای را در خود از بین ببرد یا الگوی رفتاری یا عادتی را تغییر دهد؛ اما این موضوع به ندرت اتفاق می افتد و در بیشتر موارد احتمالا آن بسیار ناچیز است. به آن فکر کنید.

برای برخورد با این عادت های رفتاری دو روش می توانید اتخاذ کنید. یکی ادامه دادن به انتقاد و پریشان شدن از عادت های رفتاری کوچک افراد خانواده و دوم توجه به بی ضرر بودن همه ی این عادت ها و مشاهده ی لطفی که در طبیعت این عادت ها می تواند موجود باشد.

به هر حال هیچ کس مایل نیست عادت های رفتاری ناراحت کننده بخشی از ترکیب شخصیتی او باشد و مطمئنا قصد ندارد عادت های رفتاری جدیدی برای خود خلق کند. آنها بی منظور رشد می کنند و به صورت عادتِ صِرف باقی می مانند.

بعلاوه، به خاطر سپردن این امر خیلی اهمیت دارد که چنانچه قرار بود با شخص دیگری زندگی کنید او نیز به احتمال زیاد به سرعت رفتارهای متنوعی را از خود بروز می داد و از کجا معلوم که عادت های رفتاری او از این یکی ناراحت کننده تر نباشند.

چرا تصمیم نگیریم که از اثراتی بکاهیم که آن عادت رفتاری کوچک بر جای می گذارد تا بدین وسیله آزادی و رهایی عظیمی را تجربه کنیم؟

دیگر انرژی فکری صرف یادآوری عصبانیت و آشفتگی خود نمی کنید و در نتیجه اثراتش را هم احساس نخواهید کرد. در می یابید هرچه عادت دیگران را بیشتر می بخشید و بیشتر پذیرای آن می شوید، پذیرش عادت های رفتاری خودتان هم آسان تر می شود. از این رو از امروز شروع کنید. سعی کنید از هر “مساله ی بی اهمیتی” که در خانه، شما را می آزاراد بگذرید! مطمئن باشید خوشحال تر خواهید شد.

(منبع: از کاه کوه نسازید، دکتر ریچارد کارلسون)

ادامه ی مقالات خانواده ی موفق را دنبال کنید…