ساختن نام های تجاری در صنایع اسباب بازی توسط PR
ساختن نام های تجاری در صنایع اسباب بازی توسط PR
امروزه می توان گفت ساخته شدن یک نام تجاری در صنایع اسباب بازی، بدون استفاده از اطلاع رسانی، تقریبا به یک موضوع محال تبدیل شده است. اما با کمک اطلاع رسانی هیچ محدودیتی وجود نخواهد داشت.
کبج پچ کیدز Cabbage Patch Kids، فربی Furby، تله تابیز Teletubbies، ترتلز نینجا Ninja Turtles، مایتی مورفین پاور رنجرز Mighty Morphin Power Rangers، و پوکمون PokAmon، همگی سوار بر موجی از اطلاع رسانی به عرش رسیدند.
در سال ۱۹۹۶، رُزی اُ دانل Rosie O’Donnell، مجری محبوب نمایش های تلویزیونی، با نمایش دادن اسباب بازی Tickle Me Elmo در برنامه ی تلویزیونی اش به تنهایی باعث بوجود آمدن وسوسه ای همگانی برای خرید آن شد.
وقتی رد پای روابط عمومی را دنبال کنید، معمولا به موارد مشابهی برخورد خواهید کرد. یک اتفاق ساده که باعث رشد ناگهانی فروش در یک کالای به خصوص می شود. شما نمی توانید این لحظه های جادویی را از قبل برنامه ریزی کنید، ولی باید خود را برای رخ دادن احتمالی آنها از قبل آماده کنید و بدانید اگر اطلاع رسانی درباره ی شما، موفق شود، چه تدابیری باید اتخاذ کنید.
بین مد روز بودن و خوش سلیقگی تفاوت زیادی وجود دارد. مد امروز بوجود می آید و فردا از بین می رود. ولی استیل و خوش سلیقگی متفاوت است. به آرامی بوجود می آید و به آرامی از بین می رود و هرگز تب تندی را که مد می سازد، در پی ندارد.
مهم ترین چیزی که باید از آن اجتناب کنید، تبدیل نام تجاری تان به مد روز است. یوگی بِرا Yogi Berra می گوید: “پس از مدتی دیگر کسی به سراغ مدهای فراگیر نمی رود، چرا که بیش از حد عامه پسند شده اند.”
در سال ۱۹۸۳، صنایع کولکو Coleco، اسباب بازی کبج پچ کیدز را با یک برنامه ی گسترده ی روابط عمومی و بدون تبلیغات به بازار معرفی کرد. در زمان تعطیلات خریداران در فروشگاه ها، بر سر خرید آن باهم دعوا می کردند.
پاسخ کولکو به این تقضای زیاد “افزایش تولید” بود. در نتیجه ظرف دو سال، فروش به مبلغ ۶۰۰ میلیون دلار رسید. اما سال بعد از آن، فروش اسباب بازی به رقم ۲۵۰ میلیون دلار سقوط کرد و در سال ۱۹۸۸، صنایع کولکو، اعلام ورشکستگی کرد.
اما اشکال کار کجا بود؟ کولکو، قانون “مد فراگیر” را رعایت نکرده بود. شما باید به خواست همگانی پاسخ دهید اما جلوی مد فراگیر بایستید.
تبلیغات چی ها مرتب در حال تاکید روی تبلیغات بیشتر هستند، زیرا فکر می کنند از این طریق مخاطبان را شیر فهم خواهند کرد. احتمالا در تبلیغات، هیچ چیزی زیاده روی یا افراط محسوب نمی شود؛ ولی در مورد روابط عمومی مساله متفاوت است.
استفاده ی زیاد از روابط عمومی می تواند همانقدر مضر باشد که استفاده کم از آن مضر است. فکر می کنید چرا اسباب بازی هایی مثل باربی یا میکی موس تا ابد کنار ما خواهند ماند، در حالیکه کبج پچ کیدز وبینی بی بیز، محکوم به محو شدن از صحنه ی روزگار شدند؟
یا دیدن نشانه های یک مد فراگیر احتمالی، ترمز کنید. تولید و پخش را پایین بیاورید و در دسترس رسانه ها قرار نگیرید. شما می خواهید مرزهای پذیرش بازار را گسترش دهید و مد روز را تبدیل به سلیقه ی دائمی کنید. ولی گاه طمع، مانع رسیدن به این هدف می شود.
(منبع: سقوط تبلیغات و ظهور روابط عمومی، آل ریس_لورا ریس)
ادامه ی مقالات روابط عمومی (PR) را دنبال کنید…
دیدگاهتان را بنویسید