بسیاری از مردم تصور میکنند که ((مهارت گوش دادن)) دارند، در حالی که آنها تفاوت بین شنیدن و گوش دادن را نمیدانند. تفاوت در چیست؟
شنیدن، تنها گرفتن ارتعاشات صداست. گوش دادن عبارت است از دریافت معنی آنچه که فرد میشنود؛ یعنی در گوش دادن انسان باید محرکهای صدا را به یاد آورد، به صداها توجه کند و آنها را تفسیر نماید.
برای گوش دادن به شیوهای فعال، هشت روش پیشنهاد شده است. کسانی که بخواهند به روش فعال گوش دهند باید این نکات را رعایت کنند:
۱)تماس چشمها:
هنگامی که کسی با دیگری صحبت میکند، ولی به او نگاه نمیکند، چه احساسی به شنونده دست میدهد؟ اگر شنونده همانند بیشتر مردم باشد، باید این رفتار را نوعی بیاعتنایی یا بیعلاقگی تعبیر نماید.
۲) تأیید کردن با تکان دادن سر:
کسی که به شیوه مؤثر گوش کند، به مطالب گفته شده از طریق علائم غیرگفتاری علاقه نشان میدهد. تکان دادن سر در جهت مثبت و تأیید گفتههای گوینده و نیز نگاه کردن در چشمهای او، به وی این پیام را میدهد که به گفتههایش علاقهمند است.
۳) از حرکتها و کارهای انحرافی بپرهیزید:
راه دیگر برای نشان دادن علاقه به گفتههای طرف این است که شنونده سعی کند به گونهای وانمود نماید که فکر او متوجه چیز دیگری نیست. او به هنگام گوش دادن نباید به ساعت مچی خود نگاه کند، نباید با مداد بازی کند یا به کار دیگری که جنبه انحرافی دارد، بپردازد.
۴) پرسشهایی را مطرح کنید:
کسی که به طور جدی به مطالب گوش میدهد، درباره مطالبی که میشنود پرسشهایی را مطرح میکند.
۵) تعبیر و تفسیر کردن گفتهها:
تعبیر و تفسیر کردن گفتهها یعنی شخص آنچه را که شنیده است با بیان و کلمات خودش بازگو کند. شنونده معمولاً گفتار خود را با جملاتی مثل: ((مقصود جنابعالی این است که … یا برداشت من از فرمایشات شما این است که…)) بازگو میکند.
۶) سعی کنید حرف گوینده را قطع نکنید:
اجازه بدهید گوینده مطلب خود را تمام کند. پس از آن نسبت به گفتههایش واکنش نشان دهید.
۷) در صحبت کردن زیادهروی نکنید:
بیشتر مردم به جای گوش دادن به آنچه که دیگران میگویند، میکوشند تا نظرها و عقاید خود را ابراز نمایند.
۸) جای نقش گوینده و شنونده را به آرامی تغییر دهید:
سعی کنید ارتباطات دوطرفهای را به وجود آورید و تنها گوینده یا شنونده نباشید.
(منبع: رفتار سازمانی ترجمهی دکتر علی پارساییان و دکتر سید محمد اعرابی)
دیدگاهتان را بنویسید