با ورزش، قدرت مواجهه با مشکلات را در خود افزایش‌دهید!

با ورزش، قدرت مواجهه با مشکلات را در خود افزایش دهید !

تقریبا نیمی از افرادی که می شناسیم خیلی کم ورزش می کنند یا اصلا ورزش نمی کنند. آنها بهانه های مختلف می آورند که از “وقت ندارم” تا “خیلی سخت است” و “خوشم نمی آید” تفاوت می کند.

من ورزشکار حرفه ای نیستم؛ اما از وقتی که یادم می آید از ورزش لذت می برم. از نظر من، تنها دلیل موجه برای ورزش نکردن، ناتوانی های بدنی و فیزیکی است.

اگر دلایل دیگری برای ورزش نکردن دارید، در واقع تیشه به ریشه ی خود می زنید، روشی موثر و آسان را برای ایجاد شادمانی و آرامش بیشتر و واکنش پذیری کمتر از دست می دهید و هنگام مواجهه با ناراحتی های پیش بینی نشده و کشمکش های زندگی خانوادگی، خود را در وضعیت نامطلوب و نامساعد قرار می دهید.

من به نوبه ی خود واقعا فکر نمی کنم برای ورزش کردن وقت نداشته باشم! و فکر می کنم بهای ورزش نکردن را نمی توانم بپردازم! شاید مشکل است توجیه انجام ندادن کاری که من را سرحال می کند و منافع مضاعفی برای حفظ سلامتی، تناسب و آرامش من دارد و چند تُن انرژی اضافه برای من فراهم می کند.

انجام مداوم حرکات ورزشی فوایدی دارد که از آن جمله آزاد شدن آندورفین است که انرژی آرام بخش بر مغز و بدن می گذارد. بسیاری از موضوعات کوچک که موجب عصبانیت می گردند پس از انجام حرکات ورزشی، تاثیری کم دارند یا فاقد تاثیر سو بر شما هستند و حتی کنار آمدن با مسائل بزرگ تر راحت تر می شود.

از بُعد کوته نظران و در کوتاه مدت، ورزش امری وقت گیر به نظر می رسد (من پنج یا شش روز در هفته روزی سه ربع تا یک ساعت ورزش می کنم). با وجود این بهای زمان صرف شده برای ورزش در مقایسه با بیماری و رفتن به بیمارستان، بسیار ناچیز است و در مقابل انرژی و بهره وری افزایش می یابد.

تصور کنید وقتی با انجام تمرین های ورزشی انرژی فکری کمتری را صرف ناراحتی ها و آشفتگی های ناشی از اتفاقات روزانه در خانه کنید، چه زندگی بهتری خواهید داشت، زیرا واکنش پذیری شما کاهش و بهره وری تان افزایش می یابد!

سپس مساله ی تناسب اندام مطرح می شود. بدون تعارف بگویم، بدن متناسب یک ورزشکار بهتر از بدنی است که تمرین های ورزشی کمتر می کند! در نهایت، با وجودی که نمی توانم وجود چنین موردی را ثابت کنم، وقتی به طور منظم ورزش می کنم، تمام شب را خیلی راحت تر می خوابم.

می دانم، می دانم، شروع آن سخت است و صدها بهانه برای انجام ندادن آن وجود دارد. با وجود این، سال پیش دو تن را دیدم که اصلا تصور نمی کردم بتوانند ورزش کنند. یکی روی صندلی چرخ دار بود دیگری نقص عضو داشت. هر دو مرتب ورزش می کردند، تمام وقت ها هم کار می کردند و در کنار آن مسئولیت خانواده هایی را نیز به عهده داشتند.

دقت کنید که با ورزش نکردن حقیقتا چه چیزی را از دست می دهید؟ من پیشنهاد می کنم و از صمیم قلب امیدوارم ورزش لذت بخش را تجربه کنید. حرکت کنید! پیاده روی، دو، کوهنوردی، دوچرخه سواری، درجا دویدن در خانه یا روی دستگاه. حرکت کنید. فکر می کنم بی درنگ پس از آن، کمتر مسائل را در خانه بزرگ کنید و به مرور زمان به این نتیجه برسید که این یکی از بهترین تصمیمات شماست که تا به حال اتخاذ کرده اید.

(منبع: از کاه کوه نسازید، دکتر ریچارد کارلسون)

ادامه ی مقالات خانواده ی موفق را دنبال کنید…